5/30/2014 0 Reacties Juffers op het liefdespadMet het warmer worden, neemt het aantal insecten weer toe. Dat zijn soms lastige, vervelende figuren zoals de mugjes en vliegen. Het is dit jaar goed merkbaar dat we een heel zachte winter achter de rug hebben gevolgd door een warm en nat voorjaar. De muggendruk is hoog, vooral voor de paarden. Voor Olina en Blidfari is het heerlijk dat ze inmiddels naar het Lauwersmeergebied zijn, waar ze zich heerlijk in de zilte wind op een enorme oppervlakte met andere IJslanders kunnen vermaken ( https://www.youtube.com/watch?v=tI8JTxeaqwI)
Naast deze lastpakken zijn er gelukkig andere leden van de insectenorde die meer plezier geven. Het is dit jaar gelukt om in het achterste weiland het gras flink te laten groeien. De paarden krijgen strookbegrazing, waardoor ze altijd mooi lang gras hebben om te eten. Het gras krijgt nu bovendien de kans om in bloei te komen en al de verschillende soorten aren zien er prachtig uit. En tussen al die aren ontdekte ik gisteren een heel aantal juffers. Niet eerder in dit weiland gezien, dus blijkbaar is het gelukt om met die grasgroei ook een goede plek voor juffers te creëren. De mannetjes zijn het eenvoudigst te herkennen door a. kleur: veel blauw en b. tekening: zwart bij de verschillende segmenten. De vrouwtjes zijn wat minder uitgesproken, maar wel herkenbaar aan de zwarte bovenkant en de wat groen/blauwige onderkant. De omschrijving van deze herkenningskenmerken is trouwens een behoorlijke simplificatie van het werkelijke determineren van de verschillende soorten juffers. Tussen de grasaren zie je mannetjes en vrouwtjes juffers die zich in bochten om elkaar heen draaien gericht op voortplanting. Dat is mooi maar tegelijkertijd ook een beetje verdrietig. Want ze hebben als imago (volwassen stadium) een kort leven van enkele weken tot maanden, terwijl de meesten enkele dagen na de voortplanting sterven. Voordat ze zover zijn, hebben ze eerst als larve één of meer jaren onder water geleefd. Als uit het water komen, kruipen ze uit hun larvenhuid en die blijft vaak nog een tijd aan een grasstengel zitten. Je denkt dat dat je een soort vliegje of mugje ziet, maar het is het omhulsel van de juffer die verder is gegaan in de imagofase. Naast het roze huidje zie je ook twee vleugeltjes zitten met de typerende stippen ofwel pterostigma's, een compleet tenue dus.
0 Reacties
5/23/2014 0 Reacties Mei maakt blijHoewel elk seizoen en elke maand een eigen charme heeft, heeft de meimaand echt iets bijzonders. De start begint met meer of minder pril maar nog altijd uitlopend groen met frisse tint. Ondertussen beginnen bloemen te bloeien zodat weilanden geel zijn van de paardenbloemen en boterbloemen, bermen wolken wit door het fluitenkruid en terwijl bloeiaren van rassen en zuring nuance geven aan het groen in de weilanden. Vindt zo'n mooie graspol dan een zichzelf uitzaaiend vergeet-me-nietje, dan krijg je letterlijk 'een plaatje'.
Maar mei kenmerkt zich natuurlijk vooral door de vogels. De eerste lentegasten zijn al eerder aangekomen en hebben hun vaste plekjes weer ingenomen zoals de zwaluwen onder de kapschuur en de spreeuwen ergens onder de dakpannen. De zwaluwen zijn overigens wel wat 'uitgebreid'. Naast de boerenzwaluw met zijn gevorkte staart dit jaar voor het eerst ook huiszwaluwen gesignaleerd. Die vallen echt op door hun zwarte jas en witte bef, keurig in het pak. Ondertussen lijken een paar puttertjes samen met de merels goede huisvesting te hebben gevonden in de veldesdoornhaag. Na het snoeien en bijwerken vorig jaar geeft die nu veel beschutting. Het echte meigevoel komt als de gekraagde roodstaart weer arriveert. Zo'n mooi, klein en markant vogeltje. In de vlucht altijd herkenbaar aan de rossige staart, druk in de weer, komt soms dichtbij maar dan wel altijd met glas ertussen. Zodra ik naar buiten stap, is ie meestal verdwenen. En het lijkt soms alsof ie van afstand merkt dat ik de camera pak, nooit gemakkelijk vast te leggen. Des te leuker is het als het dan toch lukt om het zwarte petje en het witte oogstreepje in beeld te krijgen. En terwijl de gekraagde roodstaart hard werkt aan de inrichting van het nest, wordt - zeker na een paar warme dagen - het groen al weer wat minder fris. De weiden zijn grotendeels gemaaid en kleuren geel groen, terwijl meidoornstippelmot de frisheid van de meidoorn overdekt met wollige spinsels. De eerste voortekenen van het einde van de meimaand er al weer. 5/5/2014 2 Reacties De kracht van de natuurDitmaal geen blog over de bloemetjes en de bijtjes, of ja: eigenlijk ook wel. Al enkele weken waren we in blijde afwachting van het nieuwe veulen van Olina. Data van dekking en scannen stonden keurig genoteerd, draagtijd bij vorige veulens was ook goed bekend. Dus de spanning begon al voor de uitgerekende datum, bij paarden 11 maanden en 11 dagen, op te lopen. En ja, daar sta je dan elke avond gebogen onder je paard de ontwikkeling van de uier te bestuderen, te voelen of de spanning van de banden in de achterhand al afneemt en te speuren naar verdere tekenen dat het nu echt gaat gebeuren. Wat zou het leuk zijn om er eens een keer bij te zijn! Dus dan begint het wachten, eerst- relatief- rustig, ach dat kan best een paar dagen langer duren, maar na een dag of 10 overtijd begint het toch wel flink te kriebelen. Klopt het wel, niet vergist, ondertussen verhalen van moeilijke bevallingen, dus af en toe 's nachts er maar uit om een rustige merrie in de stal te zien. Dan toch maar de camera van de buren geleend, fascinerend om vanuit bed de paardenstal in kijken. Na twee nachten flikkerend beeld, werd die luxe wat minder. Monitor maar uit en een paar keer per nacht snel even aan om te kijken hoe het ervoor staat, elke keer die hoop: staat ze al te krabben, gaat ze al liggen, loopt ze te draaien. Allemaal gezien in al die nachten, maar 's ochtends keek er dan weer een vrolijk hoofd naar buiten. Afgelopen donderdag (bijna 3 weken over tijd) - na een toch wat onrustige eerdere nacht - was het weer volkomen rustig. Om 22 uur hooi gegeven: rust, om 23 uur nog even gekeken: rust, om 2 uur op de monitor gekeken: rust, om 4.30 uur weer gekeken: WAT LIGT DAAR NOU VOOR ZWARTE BULT: ja het is een veulen!!! Snel uit bed en naar de stal waar het kleine geval net gaat staan, nog helemaal nat, af en toe een lik van moeder en gelijk al op zoek naar de uier. Moeder staat er helemaal rustig bij, niet transpirerend, niet moe, nageboorte keurig afgekomen, hooguit een krampje van een nawee. Dus weer de bevalling gemist, maar dat lijkt de keuze van Olina te zijn: laat mij maar, ik regel dit zelf, heb vertrouwen in mijn natuurlijke kracht. En wij hebben het geluk dat we weer genieten van rustige nachten, maar vooral van dit mooie hengstveulen dat Bliδfari fra Lukkustöδum heet.
|
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |