6/11/2016 0 Reacties Het lege nestsyndroomDe afgelopen weken was het een drukte van belang. Door het lekkere zonnige en droge weer - hier wel - konden we ontzettend veel buiten zitten. Niks mooiers om dan vanaf de bank de hele tijd alle soorten vogels te volgen die heel druk in de weer zijn met het voederen van hun kroost. Om ons heen allemaal vaders en moeders vogel die met wormen, zaden en dat soort zaken af en aan vliegen naar de jonkies die ongeduldig piepend in hun nest zitten te wachten. Waar je ook liep of zat overal was dat gepiep wel te horen, zelfs in de grote wilg langs het weiland. De familie Gekraagde Roodstaart die hun jongen inderdaad in de spreeuwenpot hebben gehuisvest, met wat kunst- en vliegwerk lukte het om net naar binnen te kijken. De els naast de schuur was voor pa en ma een mooie uitvalsbasis, daar zaten ze steeds met veel lawaai.
De kwikstaarten waren druk met hun nest onder de zonnepanelen, het zal wel lekker warm zijn daar. Pa en ma zijn voortdurend op de rand van het dak aan het hippen met hun snavel vol eten voor de nakomelingen, vliegensvlug duiken ze eronder om één of twee panelen verder weer met een lege snavel tevoorschijn te komen. Onder de kapschuur natuurlijk de zwaluwen, nestjes vol of eigenlijk overvol. Ook nu zijn er zeker twee jonkies over de rand gewerkt, geen plaats meer in de herberg. Het meest hebben we genoten van het pimpelmeesje dat het nestkastje net naast de bank als onderdak had gekozen. Waarschijnlijk zelf wat minder gelukkig toen het mooie weer aanbrak en de rust van het voederen opeens door heel grote wezens verstoord werd. Maar voor ons fantastisch om te zien hoe er elke keer een pimpelmees landt op het nestkastje, voorzichtig afdaalt naar het nestgat en daar aan het voeden slaat. En dat aan één stuk door, elke paar minuten werd er weer een vlucht uitgevoerd. Zo druk als het is als alle jongen nog in het nest zitten, zo stil wordt het als ze opeens uitgevlogen zijn. Soms zie je wat laagvliegers en weet je dat ze aan het oefenen zijn. Eén van de pimpelmeesjes fladderde vanuit het nestkastje naar het clematisrek 3 meter verderop om daar even onthutst te blijven zitten. Daarna toch dapper door fladderen, hopelijk vaardig genoeg om rovers als de kraaien te ontwijken. Want dat die op pad zijn in zo'n tijd dat weten we wel zeker. Net als vorig jaar was het in het nestje in de pilaar voor het huis plotseling stil, heel stil. Er lagen wat brokken bij de pilaar, verder niks, geen andere sporen. De kans dat zich daar een dramaatje heeft afgespeeld, is groot. En nu is het dus stil op het erf, alle nestjes zijn leeg, geen gepiep meer, uitgevlogen kinders, waarheen weten we niet. Alleen de zwaluwen blijven trouw aan hun plek onder kapschuur en scheren in duikvluchten er onderdoor. Die gaan vast nog wel voor een volgende leg. Gelukkig maar, nog geen volledig leeg nest.....
0 Reacties
|
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |