8/24/2014 0 Reacties SchuldigIedereen kent het wel dat beeld, dode egel, vogel of wat dan ook langs de weg. Vaak niets aan te doen, maar altijd blij als jezelf niet degene bent die heeft aangereden. Natuur en verkeer vormen nou eenmaal niet een fijne combinatie. Afgelopen week was ik helaas zelf betrokken bij deze combinatie. Op de Drachtsterbrug in Leeuwarden - nou niet direct de meest 'natuurlijke' locatie - stak opeens een heel klein, leuk roodgekleurd beestje met een zwart pluimstaartje over. Uiteraard vlak voor mij, verkeer achter me, dus afremmen was geen optie. In eerste instantie hoorde ik niks, maar net toen ik opgelucht adem wilde halen toch een zachte tik bij de achterwielen. Een blik in de achteruitkijkspiegel was genoeg. Het beestje lag op de weg en de volgende auto kwam er al aan. Helaas, ja ik was en ik voelde me schuldig. Maar wat voor beestje was het nou? Roodbruin, witte onderkant, klein, laag op de pootjes: wezel of hermelijn. De eerste is nog iets kleiner, maar het zwarte pluimstaartje dat ik had gezein, is typisch voor de hermelijn. De roodbruine kleur is het zomerkleed, in de winter is een hermelijn meestal helemaal wit. En ja, verkeer is een echte bedreiging (uiteraard niet de foto zelfgemaakt, daarvoor ging het te snel). Ook op eigen erf komen we nog wel met enige regelmaat wat slachtoffertjes tegen. Igor de kat en Jurre de teckel hebben wat dat betreft een goede samenwerking. Igor heeft ergens een muizenFEBO en komt zeer geregeld luid mauwend met een prooi aan - staartje en paar pootjes hangen uit zijn bek- en legt die bij voorkeur op het terras neer. Als we niet opletten loopt Jurre even later die pootjes en dat staartje weg te slikken.... Soms zijn we hem voor en zo vond ik gisteren nog twee dode spitsmuizen. Grappige beestjes om te zien en duidelijk heel anders dan een gewone muis, waar de spitsmuis ook geen familie van is. Spitsmuizen zijn ook wezenlijk anders door hun voedselgewoonte, geen granen en dergelijke maar insectjes zoals kevertjes en wormen. Dat soort eten vraagt ook andere tanden om al die schildjes en dergelijke goed te kunnen vermalen. Daarbij is de spitmuis zeer actief, hij heeft een enorme voedselbehoefte en is continu eten aan het zoeken met zijn lange snuit en snorharen.
0 Reacties
8/4/2014 0 Reacties Gefladder en gezoemWarm, zonnig, droog: ideale omstandigheden voor allerlei gevleugelde bezoekers op het erf. In de fruitbomen, in de bloementuin, in de vlinderborder, overal fladdert en zoemt het rond. Vlinders en libellen door elkaar, uiteraard ook nog in gezelschap van dikke hommels, bijen, allerlei soorten vliegen en muggen. Vooral de pantserjuffers zijn op dit moment bij tientallen tegelijk te vinden, hangend aan een tak in een fruitboom, op een elektriciteitsdraad of een bloemstengel. De azuurjuffer laat zich wat minder vaak en meestal solitair zien. Meest opvallend op dit moment zijn de echte libellen en de vlinders. De echte libellen zijn natuurlijk wat forser dan de juffers, maar ze maken ook meer geluid, de associatie met een helikopter is sterker. Beetje brommend, stevige vleugeltjes en een relatief dik lijfje. Als je ze vergelijkt met de juffers dan vind ik het altijd knap dat ze zo goed in de lucht blijven en rondvliegen.
Mooi om te zien zijn de ontmoetingen tussen de libellen en de vlinders. Gezien formaat en gewicht verwacht je dat de libellen de baas zullen zijn, nee dus. Regelmatig zie ik een kleine vos een heidelibel verjagen. De heidelibellen die hier zitten zijn - voor zover ik heb kunnen nagaan - voornamelijk steenrode heidelibellen. Mannetjes herkenbaar aan het rode lijf, maar vooral de 'hangsnor', het zwarte streepje bij de ogen dat aan beide kanten van de neus omlaag loopt. Af en toe vliegen er ook zwartachtige libellen langs, helaas gaan ze niet zitten en zijn dus niet vast te leggen. Naast de kleine vos en de atalanta deze week wat betreft vlinders volgens mij voor het eerst hier een blauwtje gezien. Hoewel de vleugeltjes dicht bleven tijdens het fotograferen, wel duidelijk herkenbaar als blauwtje. Juist de onderkant geeft bovendien veel informatie om te bepalen wat voor soort blauwtje het is. Vanwege de aard van de oranje rand en de stippen aan de onderkant hou ik het op een heideblauwtje. Dat zou op zich bijzonder zijn omdat hier geen heidegebied direct in de buurt is. Als ik het mis heb, is het een Icarusblauwtje, die past beter qua omgeving en komt veel algemenen voor. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |