10/22/2017 0 Reacties ZondagochtendWaar dit weekend zich vooral laat kenmerken door een grijze, grauwe nattigheid, hadden we vorig weekend nog een zondag met een prachtig 'indian summer' gevoel, - zeer - zachte temperaturen, veel zon en een ochtend die al prachtig begint. Bij de ochtendwandeling hangt over de weilanden een lichte mist, die is ontstaan door het uitdampen van alle regen die in de weken daarvoor is gevallen. De zon komt er schuchter door en licht de bomen in de boomwal op. Lichtstralen vallen tussen het bladerdek dat nog groen is, maar ook al dunner wordt.
Langs de Fryske Dyk begint het riet langzaam lichtgeel te kleuren met de bruinige pluimen als accent, ook hier minder blad en meer licht. In de weilanden staan volop sigaren en russen. De sigaren, vruchten van de grote lisdoddes die rijpen aan de aren, staan mooi donkerbruin tussen het licht gelige gras. Nu nog gaaf en strak ingepakt, zodra ze openbarsten komt er een enorme hoeveelheid pluis en zaad uit. De russen staan tussen de fijne grasjes. Met elkaar geven ze deze ochtend een prachtig contrastbeeld: de kleine bloempjes van de russen ofwel bloembiezen steken mooi af tussen de met fijne zilveren druppeltjes bezette grasjes. Een soort van filigrain, dat in de vroege zon prachtig oplicht. De druppeltjes die met de lichte mist overdadig aanwezig zijn, zijn ook te vinden op de spinnenwebben in het ruige gras. Lange rijen pareltjes, aaneengeregen tussen grasstengels. Ze weerkaatsen de zon en geven op die manier bijzondere, prisma-achtige lichteffecten. In de verte tegen de bomenrij aan staan schaapjes, ze kleuren ton sur ton met het grasland en de licht kalende bomen, de zon legt een glans over hun wollige vachtjes. Een heerlijke start voor een prachtige zondag. NB: klik met de muis op de foto om uit te zoomen
0 Reacties
10/9/2017 0 Reacties HerfstIn een sneltreinvaart is de afgelopen weken de zomer in herfst veranderd. Weliswaar nog niet met de bijbehorende temperaturen, die zijn wat hoog en voor mij mag het best wat frisser. Dat komt ook omdat de temperaturen tussen 10 en 20 graden voor de paarden nu minder prettig zijn, de mugjes zijn er nog en jeuken wat, hun wintervacht is al aardig dik dus bij warmer weer wordt het zweten. Daarnaast is het wat lastiger met voeren, te warm voor kuil, hooi leidt soms tot gekuch. En daar waar de herfst zich natuurlijk nu in uit: eindeloze regenbuien, betekent dat ook dat de weilanden niet of nauwelijks meer bruikbaar zijn. Het gras is niet echt meer een optie. De afgelopen weken is de droogte van het voorjaar en de zomer meer dan gecompenseerd. Op onze zeer stevige kleigrond loopt het water niet echt weg en de sloten staan al aardig vol. In combinatie met de twee stormen heeft al weer een eerste sanering van de boomwallen plaatsgevonden. Vooral de essen verliezen nu snel takken, de essentaksterfziekte laat zijn sporen na. Ook uit de wilgen valt het een en ander, dat is dan weer fijn voor de paarden die dol zijn op het knabbelen aan wilgentakken en wilgenblaadjes.
De herfst laat zich gelukkig niet alleen van zijn sombere, roerige en zompige kant zien. In de borders zijn er nu juist uitgesproken kleuren. Vooral als de zon de kan krijgt er op te schijnen. Het zachte geel en roze van de Echineas is al oud geel en oud roze geworden, de hartjes bruin en langzaam verdorrend. Maar dat in combinatie met asters in allerlei tinten die variëren van licht lila tot knalroze en dieprood, geeft een prachtig kleurenspel. De pluimpjes van de siergrassen accentueren de kleuren en vooral op dagen waarop de mist wat blijft hangen vormen ze zelf kunstwerkjes met honderden pareltjes die aan ragfijne spinnewebdraadjes hangen. In een kerstboom zou zo´n ingesponnen pluimpje niet misstaan. De pompoenen hebben gedaan wat we wilden. Simpel zaden uit de restanten van vorig jaar in de grond en nu tientallen fel oranje pompoenen die we her en der op het erf laten afrijpen. De patissons -lichtgroene platte pompoensoort - blijken inderdaad goed eetbaar. Heerlijk in soep of uitgehold en gevuld met een lekker mengsel en gegaard in de oven. In de boomgaard kleuren nu de appels geelrood, de peertjes vallen al van de boom en de eerste portie mooie roodgekookte peren hebben we al gehad. Het aantal appels lijkt minder dit jaar, de peertjes vertonen nogal een rare krommingen en een soort van dwerggroei. Waarschijnlijk heeft de vorst in de bloesemtijd er toch ingehakt. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |