11/27/2015 0 Reacties Zo grijs en toch zo fijn...Deze novemberdag was er een zonder kleur. Ok, vanochtend nog even wat ochtendkleur - rood, paars, blauwig, de naweeën van de zonnige dag gister. Daarna trok de hemel dicht om ook niet meer open te gaan vandaag. Inmiddels is de dikke wolkendeken aan het miezeren.
Toch betekent grijs niet zonder leven of intens saai. Het was grotendeels droog vandaag, dat was al een winstpunt. Het was rustig, de wind waaide wat door het riet, de lucht was fris. Als je dan rustig langs de weilanden kan stappen, kijkend naar de verschillende vage kleuren en de spiegeling van het water, luisterend naar het knisperend riet en de frisse wind op je gezicht, dan is dat eigenlijk best intens voor een vrijdagmiddag. Het brengt me dichter bij de natuur. Ondertussen is de tuin qua kleur natuurlijk wel op een aardig dieptepunt. En soms kom ik dan toch nog een klein juweeltje tegen dat zo mooi het vergankelijke karakter van dit seizoen laat zien. De hortensiabloemen hebben wat betreft gevoel voor drama. Ze zijn hun kleur aan het verliezen. Het mooie intense blauw begint te vervagen en verdwijnt in een vage naturelkleur. Bij goed kijken blijkt die te bestaan uit een mix van roze, geel, groen en wat roodachtige spikkels. Wonderlijk hoe dat samen gaat. Op die manier wordt zo'n half vergane bloem een verfijnd kunstwerk dat voor mij de grijze dag een verfijnd tintje geeft.
0 Reacties
11/15/2015 0 Reacties Novemberlente??De afgelopen dagen was het erg zacht. Eigenlijk te zacht voor te tijd van het jaar. Verwarrend om op een mooie dondermiddag in november zo te genieten van de zon. Door de stand van de zon kleurt alles prachtig, weinig blad meer aan de boom, riet roodbruin en het water weerspiegelt de mooie blauwe lucht. De witte zwanen die sinds een week of twee onze poel tot hun domein hebben verkozen maken zo'n plaatje dan af.
Niet alleen ik vond het verwarrend, aan het eind van de middag zag ik vanuit de woonkamer beweging bij het vogelhuisje. Volgens de omschrijving is dit voor een winterkoninkje. Ik weet niet hoe ze dat soort zaken regelen in de vogelwereld, dat zo'n winterkoninkje dan ook weet wanneer dat het voor hem/haar is. De mees die er nu in lijkt te trekken is in ieder geval ruimdenkend. Seizoen en soort woning maakt niet uit, als het maar comfortabel is. Vrijdag kwam in heel korte tijd een eind aan de mooie periode. 's Middags rond drieën kon ik nog heerlijk op het pad in de zon rijden op Hrafnhetta, om vier uur bij het boodschappen doen regende alles doornat, was er een harde wind en hagelstenen. Inmiddels is het water de afgelopen twee dagen weer met bakken uit de hemel gevallen. De hele zondag hebben we in een grijze sluier gezeten. Gelukkig lukt het om de paarden met de voeten droog te laten staan en ook het voer geven we nu in bakken die onder de overkapping staan. Dat scheelt een hele hoop in natgeregende onbruikbare resten kuil. Het was een hectische ontmoeting vorige week tussen Kylja en de bestaande kudde (Hrannar en Hrafnhetta). Hoe klein zo kudde ook is, er hoort duidelijk te zijn wie welke plek heeft. Er was veel geren, rare sprongen, gebijt en gegil nodig om de rangorde in deze kleine kudde opnieuw te bepalen. Na haar uitstapje bij de kleine merries in Uffelte heeft Kylja duidelijk besloten nu niet meer onderaan te staan. Inmiddels is de rust weer gekeerd en lijkt er een soort gelijkwaardigheid te ontstaan tussen de paarden zodat het trio weer gezellig samen kan eten. 11/1/2015 0 Reacties Herfst in kleurHerfst, seizoen van de kleur en de grijstinten. Op sommige ochtenden verschijnt er als de zon opgaat een palet van goudgeel via lila tot blauw aan de hemel. En sommige dagen starten met een grijze wattendeken die de hele dag blijft en aan het eind van de dag nog dichter om ons heen komt. De wereld klein en stil, de lucht zo nat dat het niet regent maar wel drupt, een wattendeken van fijne grijzige druppels.
Het fruit kleurt en is rijp om geplukt te worden, de appels van de grote appelboom mogen zoals ieder jaar weer gewoon vallen. Te zuur voor verwerking, een lekkernij voor allerlei soorten dieren. Sommigen beginnen er nu al aan, het grote buffet begint zodra er vorst komt en er meer dan honderd vogels zitten. De peertjes oogsten we wel. Ze komen geelgroen van de boom, gaan na het schillen wit in de pan, maar met voldoende wijn en port, een vanille- en een kaneelstokje en wat suiker zijn ze dieprood als we ze eten. Ieder jaar weer een genot. Het blad aan de bomen begint te kleuren, vooral de (veld)esdoorns en de lijsterbes hebben nu hun herfstkleur. Veel bessen zijn al verdwenen, meegenomen als onderdeel van de wintervoorraad. De tuin heeft her en der nog wat kleur, de oostindische kers is aan een tweede bloeironde begonnen en geeft de plantenbakken nog een zonnige toets. De bloemen combineren mooi met de pluimen van het lampenpoetsersgras. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |