12/17/2018 0 Reacties Een snuifje winterNa de mooie herfst, die eigenlijk pas de laatste week wat natter was, werden we gisteren opeens op een snuifje winter getrakteerd. De dagen ervoor zat er al een aankondiging in de lucht, wat kille dagen, 's nachts rond het vriespunt, door de sluierbewolking vaak net niet onder nul. Zaterdag begon het ook uit het oosten te waaien en gelijk werd het guur en ook weer droog. Graspolletjes die ik tussen de stenen had weggehaald droogden in geen tijd uit, het blijft bijzonder de effecten van oostenwind. Tegelijkertijd met de oostenwind kwamen ook de koperwieken en de kramsvogels die samen met de merels en de lijsters de appels die nog in de boom hingen in de boomgaard leeg hebben zitten pikken. Af en toe vloog het valkje er tussendoor, op zoek naar makkelijke slachtoffers die hun waakzaamheid laten varen voor dit lekkers.
In de nacht van zaterdag op zondag viel er een dun laagje sneeuw. Niet genoeg om alle grasprieten te bedekken, dus die staken gewoon in hun groenigheid door het wit heen en de meeste bomen hadden ook geen witte jas aan. Maar de uitgebloeide rozen werden nog melancholischer met een wit suikerlaagje over hun oudroze crêpe bloemblaadjes en het pad was mooi egaal wit, Dat laatste was reden om even door te stappen en voor de honden uit te lopen en om zo te kijken wat voor dieren er al eerder door de sneeuw waren gewandeld, in ieder geval vogels met verschilllende pootformaten en de pootafdrukken van een haas. De honden wilden 's ochtends snel naar buiten en rennen, springen, sneeuw happen en vooral genieten. Het witte pad slingerde prachtig tussen het droge riet door dat met dit weer en een beetje wind zo heerlijk knispert. De schaapjes in de wei waren op de een of andere manier wat nieuwsgieriger dan anders en kwamen vol verbazing kijken naar de sneeuwneus van Jurre. De paarden, Nanna en Hetja staan hier, vonden de sneeuw ook zo fijn. Met dit weer en zeker als er zo'n koude oostenwind is krijgen ze natuurlijk extra eten, wat groffer hooi zodat ze lekker lang kunnen eten en met de spijsvertering hun interne kacheltje op peil kunnen houden. Maar gure wind, sneeuw en kou zijn voor hen geen reden om binnen te gaan staan, ze bleven gewoon lekker in hun bontjas buiten op de uitloop staan. . Later op de dag gingen ze de paddock op en rolden heerlijk in de sneeuw, schudden sneeuwvlokjes in het rond, groeven met hun neus in de sneeuw en aten met genoegen een appeltje van de grond. De winter duurde dit keer niet lang, vanochtend was al het wit verdwenen, maar het was fijn weer eens zo'n winterdag te hebben.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |