2/25/2014 0 Reacties Sporenonderzoek, het vervolgHet voordeel van de winter is de kaalheid, geen blaadjes aan bomen en struiken, geen opschietend onkruid en dus vrij zicht op wat er onder bomen en struiken gebeurt. Sporen zijn veel beter zichtbaar. Vooral de boomwal aan de oostkant trekt veel dieren aan die hun sporen achterlaten. Soms goed herkenbaar en traceerbaar, soms lastig om te bepalen welk dier het spoor heeft achtergelaten.
De sporen die te vinden zijn, zijn ook heel verschillend. Al eerder kwam ik afgekloven maiskolven en aangevreten boomtakken tegen. Gezien het aantal maiskolven bij elkaar was dat duidelijk een verzamelplaats. Afgelopen week zag ik bij de eerste grote wilg (die nog helemaal overeind staat) aan de voet van de wilg een soort van ligplek met een holletje (ca 3 centimeter doorsnee) en wat omgewoelde aarde. Een paar dagen later was het holletje niet meer zichtbaar. Vlak daarbij ook aangevreten takken en boomstronken. Wat het is geweest? Gezien de omvang ga ik uit van in ieder geval een muizenhol. Maar of de plek nog door een ander dier wordt gebruikt, die er een soort ligplek heeft? Een paar dagen later kwam ik onder dezelfde wilg een braakbal tegen. Toen ik hem oppakte zag ik er al een klein botje uitsteken en werd zo enthousiast dat ik vergat de braakbal als geheel op de foto te zetten. Niet slim, want vorm en grootte geven een indicatie over van wie de braakbal afkomstig is. Braakballen worden meestal met uilen in verband gebracht, maar er zijn heel wat meer vogels die braakballen produceren, bijvoorbeeld andere soorten roofvogels, kraaien, maar ook reigers en zelfs ijsvogels. De braakbal was ca. 5 centimeter lang en ongeveer 2,5 centimeter breed, cilindervorming en zwart. Het formaat zou op de braakbal van een buizerd kunnen wijzen. En wat zat erin? Een stuk of 5 nagels, botjes, werveltjes, zaadrestjes en er omheen veel zwart vervilt pluis. Eén van de botjes is duidelijk een kaakje, de tandjes zijn zichtbaar. Omdat de botjes allemaal heel klein zijn ga ik er vanuit dat het slachtoffer een muis is geweest. Omdat er best veel botjes in zitten, is het goed mogelijk dat de braakbal van uil afkomstig is geweest. Anders dan bij andere roofvogels verteren de botjes bij uilen niet omdat ze minder scherp maagzuur hebben. Fascinerend zo'n braakbal.
0 Reacties
2/20/2014 0 Reacties Moord en doodslag deel 5Het begon vanmorgen met een klein veertje op de deurmat. Klein veertje, klein vogeltje. Vast een verovering van een van de katten, waarna de teckel de resten als trofee mee heeft genomen (hij dook ook snel in zijn bench, maar daar kon ik niets meer vinden).
Geïnspireerd door dit veertje ben ik weer eens even wezen rondneuzen bij de boomwal waar ik vaker meer sporen vind en waar in de afgeknapte wilg de laatste tijd veel buizerds bivakkeren. Daar kwam ik weer allerlei fascinerende zaken tegen, waarop ik nog een andere keer terugkom, maar ook een aantal veren van een grotere vogel (lengte veren circa 14 centimeter). Donkergrijs met een duidelijk witte band er op. Ik dacht aan een duif, maar daar past die witte band in deze vorm niet goed bij. Verder geen andere resten, dus het lijkt er op dat deze veren het gevolg zijn van een gevecht waarbij geen doden zijn gevallen. Toen ik even later met de honden ging wandelen, lag het pad opeens bezaaid met kleine witte veertjes. Het was op de plek waar onder de bomen ook altijd grote 'flatsjen' van vogels zijn te zien. Hier was dus echt iets gebeurd. Over een lengte van ca. 2 meter lagen overal kleine veertjes, soms nog in klontjes aan elkaar. Andere resten zoals een karkas lagen er niet. Wel vond ik nog een wat grotere veer. Als ik die zie denk ik voor dit slachtoffer toch aan een houtduif, grijszwart met witte pluisjes aan de onderkant. De kans dat zo'n duif gepakt is door de katten is volgens mij niet zo groot. Een andere vogel lijkt mij waarschijnlijker. Katten en teckel dus weer vrijgesproken. 2/11/2014 0 Reacties Grijs en grauwVan het weer is niet veel te maken op dit moment. Weinig winter, veel bewolking, regen en wind. Met als gevolg zondagen achter de ruiten, kijken naar de regendruppels, het voor deze tijd van het jaar wel heel groene gras, maar gelukkig ook alle vogeltjes die nog genieten van het voer dat we er in de koude week hebben opgehangen. Vooral de vogelpindakaas doet het goed en houdt de vogels lang bezig. Heerlijk om het hoofd leeg te maken door eens lekker een half uur te kijken naar alle drukte om de pindakaaspot. Vooral de mezen en de vinken genieten hiervan. Ze komen in grote getale en zijn gevarieerd, naast de koolmees ook pimpeltjes en af en toe staartmezen. Verder heel veel vinken en de laatste dagen een keepje, dat opvalt door zijn prachtige roodbruine borst met mooi afgetekende zwarte strepen op de vleugels en staart en een zwartgrijs koppie. Regelmatig flitst er dan nog een vlaamse gaai langs, gaat de bonte specht even aan een netje hangen en paradeert de familie fazant nog door de boomgaard. Gelukkig, toch kleur buiten!
En onder het mom na regen komt zonneschijn zijn er gelukkig af en toe nog mooie dagen of delen van dagen waarbij er door de lichtval meer kleur in het landschap komt. De zon geeft dan mooie kleurnuance op bomen, gras en riet, waar de reeën tussendoor wandelen. Nu maar hopen dat het grijze en grauwe weer snel tot een echt einde komt, want regen is er nu wel genoeg gevallen. 2/2/2014 0 Reacties Een tipje winterAfgelopen week was het winter, dé winter van 2014? Het was kort, maar wel zo dat we hier sneeuw hadden, met water moesten slepen en natuurlijk de pindanetjes weer mochten ophangen. Het is altijd fascinerend om te zien dat met een dun laagje sneeuw het karakter van de omgeving verandert: het wordt zacht, soms wat mysterieus, het geluid dempt, het is een andere wereld.
Als je wandelt, vallen gelijk de sporen op die veel beter zichtbaar zijn. Langs de Dyk waren overduidelijk wat reeën overgestoken. Volgens mij in galopsprong, je ziet de drietakt in de afdrukken. Voor gelijk, achter één voor één. Maar wat vooral opvalt in zo'n periode is de toename van het vogelbezoek. De netjes met vetbollen en pinda's worden zeer druk bezocht. Merels, kool- en pimpelmezen, vinken, keep, lijsters, ze waren er allemaal. De kou was nog niet voldoende om ook de kramsvogel en de koperwiek te trekken. In de vorige winters waar de kou langer aanhield en ook intenser was, zaten ze altijd met een paar paartjes onder de appelboom om de appelresten op te eten. Toch hadden we ook in dit wintertje bijzondere gasten. Het viel me al op dat de netjes snel leeg waren, wat wil je als blijkt dat de fazantvrouw zich daaraan tegoed doet. Twee dagen lang heeft ze bijna de hele dag naast het netje gezeten. Af en toe was er een vlaamse gaai die ook mee mocht pikken, maar ze hield het voornamelijk voor zichzelf. Op zijn tijd kwam manlief ook nog even kijken hoe het ervoor stond. Hij heeft echter niet meegegeten. Inmiddels heeft het fazantenpaar zich weer teruggetrokken in het domein rond de afgeknapte wilg. Tenminste, zolang de buizerd daar niet in zit. Die heeft blijkbaar door dat daar wel eens wat lekkers zit en heeft er vanmiddag meer dan één uur ingezeten. Hij had ook nog versterking van een collega. De fazantvrouw zocht het een paar bomen verder- en hogerop. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |