12/27/2015 0 Reacties Gaai en het kerstmaalKerst, de tijd van relaxen, lekker eten en genieten met familie. Een warme kerst dit jaar, dat weten we inmiddels allemaal. Toch genoeg om te zien in de tuin en de omgeving. Op eerste kerstdag hadden wij de bescheiden versie van het kerstdiner met pasteitjes, andijviestamppot en een stooflapje. Extra lekker door in de stamppot de gewone aardappel te vervangen door zoete aardappel en selderieknol. Eerder die dag genoot de (vlaamse) gaai al van een kerstmaal. Scharrelend tussen de valappels vond ie een eikel die mee moest, dat past ook bij zijn officiële naam: Glamulus glandiarius ofwel vrij vertaald voortdurend krassende eikelzoeker. Het voortdurend krassen is goed te horen, hier zitten er vaak een stuk of 4. Erg leuk is het als ze hun kuifje opzetten, de zwartwitte veren op de kop gaan dan omhoog. Op de voorgrond staat trouwens fluitenkruid dat wel heel vroeg boven de grond komt. Tweede kerstdag was een heerlijke dag om een mooie wandeling te maken. Voor mij een rondje Surhuizum, zeg maar mijn eigen individuele Slach om e Toer, de wandeltocht die deze week hier weer plaatsvindt. Opvallend was dat het eigenlijk erg rustig was. Op het rondje van 10 kilometer ben ik hooguit 10 wandelaars en uiteraard nog wat fietsers tegengekomen. Het was echt genieten, heerlijk alle spieren losmaken en de gewrichten smeren; en ondertussen een 'mentale massage' krijgen door het luisteren naar de wind in de boomtakken, het knerpen van de schelpen op het pad onder je schoenen, het verwonderen over een dobbe die ik nog nooit eerder had gezien, het zicht op het torentje van Surhuizum vanaf 't Langpaed en het ruizen van het riet met zijn kleurvariaties. Op mijn wandelroute heb ik bedacht hoe mooi het zou zijn om de Grunneger en de Fryske kant van Westerkwartier en Wouden te verbinden met wandelpaden, grensverleggend en grensoverschrijdend. Een wandeling waar ik de rest van de dag een heerlijk gevoel aan over heb gehouden om zo geheel en al ontspannen aan de kerstdis te gaan. Hoewel eten geen standaard onderdeel is van deze blog toch even een beschrijving van wat we aten, omdat het zo puur, natuurlijk en lekker was. Dankzij de geweldige kookkunsten van dochter Noor was de kerstmaaltijd echt om te genieten. Heel bijzonder hoe met relatief gewone ingrediënten een ongelooflijk lekkere en gezonde maaltijd gemaakt kan worden. Zo was er een amuse van hartige room met puntpaprika en pecaonnoot en een trio van boerenkool dat bestond uit een boerenkoolsoepje, boerenkoolpesto en een boerenkoolloempiaatje. Het hoofdgerecht bracht naast een lekkere entrecôte pastinaaak die met appelstroop gekarameliseerd was, wilde bieten met noten en oude kaas en koolraapfrietjes. En na het kaasplankje van de Leidse kaasboer zijn we geëindigd met een heerlijk dessert van bramensouffle met chocoladeschotsen.
0 Reacties
12/6/2015 0 Reacties Bijzondere gastenRegen, wind, af en toe zon, dat hebben we de laatste weken gehad. Maar kou, nee dat zat er niet bij. Daarom was ik afgelopen week best verbaasd om op de tuintafel een lijsterachtige te zien te zien die heerlijk aan één van de appels zat te pikken. In eerste instantie dacht ik aan een kramsvogel, omdat ik wel de spikkels op de borst zag, maar geen koperkleur onder de vleugels. En kramsvogels associeer ik met vorst, sneeuw, honderd vogels die de op de grond gevallen appels opeten en geruzie omdat de kramsvogel zijn plekje opeist. De kleine dictator uit Rusland. Deze vogel zat rustig te pikken op de tafel zonder andere vogels in de buurt. Na nog eens goed kijken vielen de wenkbrauwstrepen op, terwijl het grijs van de kramsvogel op kop en stuit ontbrak. Dus toch maar een koperwiek, de wat kleinere lijstersoort die meestal doortrekt naar het zuiden in de winter, maar soms ook overwintert in de lage landen. De appel heeft goed gesmaakt. Fascinerend om te zien hoe die als het ware facetsgewijs wordt leeg gepikt, waarna een insectje de laatste restjes oppeuzelt. Naast deze gast op eigen erf kwamen we vandaag in de haven van Lauwersoog een - door ons - nog niet vaker geziene bezoeker tegen. Terwijl we heerlijk op de pier aan het uitwaaien waren in de harde wind - kijkend naar de meeuwen en de aalscholvers die met hun vleugels fladdderden en klapperden - dook er opeens een grijs glanzend bolletje op uit het water. Het dook gelijk weer onder, maar ik wist het zeker: een zeehond. Terwijl we tuurden naar het grijze water dook ie opeens opzij van ons weer op. Nooit eerder gezien hier, terwijl vanuit de haven Lauwersoog gaan wel verschillende tochten op zeehonden te bekijken. Een klein rondje googlen leert dat er wel eens vaker een zeehond wordt gespot in de haven, niet heel vaak. Ben benieuwd of de harde wind een rol heeft gespeeld bij dit bezoek. De zeehond had er nu in ieder geval geen last van, die was heerlijk aan het zwemmen in het water en bekeek ons vol nieuwsgierigheid. Kijk maar op het filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=T4VKndnrhnA
|
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |