12/14/2014 0 Reacties WintergastenOfficieel nog geen winter, toch al wat vorst gehad, zelfs vorstdagen en dus ook de tijd dat er meer bezoekers komen op en bij het erf. Hoewel je ze ook wel op andere tijden ziet, merk je dat bij kou de drempel om wat dichterbij te komen voor veel dieren al snel lager wordt.
Eén van de twee buizerden die hier de hele tijd rondcirkelen en hun klaaglijke geluid laten horen, zit nu vaak in de top van de bomen bij het poeltje. Wat wiebelig, want zo'n els geeft niet heel veel steun. Maar blijkbaar is het toch een mooie uitkijkpositie. In ieder geval een goede plek om de kraaien in de gaten te houden, die zich een beetje heer en meester voelen op het erf. Het pannendak van de nieuwe schuur is hun favoriete plek, links zicht op de appelboom en alle vogels daaronder. Makkelijk om een appeltje mee te pikken bij honger. En rechts zicht op de weilanden en het natuurgebied en de mogelijke bedreigers van hun positie. Ook de bonte specht kwam van de week al langs, net te snel weer vertrokken om goed op de foto te zetten. Het rood op zijn kop en stuit (waarschijnlijk dus een middelste bonte specht) was zo prachtig te zien. De reeën nemen bij hun bezoek wat meer de tijd. Ze staan weer regelmatig in het graslandje dat grenst aan ons erf. Altijd wonderlijk, het ene moment staan ze rustig te knabbelen en hup, ze kijken op, oortjes gespitst, koppie gedraaid, een en al alertheid: hebben wat gehoord of zien bewegen. Soms heb ik het gevoel dat ze het zelfs door hebben als ik ze vanachter het raam observeer en fotografeer. Ze komen altijd in groepjes, hun spiegels (de witte vlek op de achterkant) in het zonlicht extra oplichtend. Afgelopen vrijdag kwam nog een groep putters langs. Een prachtige zwerm kleine vogels met spetterende kleuren. Het was vreselijk nat, dus fotograferen door het raam levert niet hele scherpe foto's op. Maar het rood op de kop en geel op de vleugels is goed zichtbaar, het valt ook extra op door de scherpe zwarte en witte strepen die de putters ook hebben. Ze komen altijd met op z'n minst een stuk of 10 en zwermen letterlijk van gras op steen en hup de boom weer in.
0 Reacties
|
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |