11/20/2013 0 Reacties Moord en doodslag deel 4Het was weer zover, we vonden een bloederig dood dier. Of vonden, het werd voor ons naar binnengebracht. Jurre, onze zes maanden oude ruwhaarteckel, heeft zijn reputatie als jachthondje eer aan gedaan en kwam afgelopen zondag met een dode mol binnenwandelen. Eindelijk heeft al dat turen in graspollen en naar gaten in de grond resultaat opgeleverd. Zijn eerdere trofeeën waren vooral afdankertjes van de poezen, maar bij deze mol vermoeden wij dat hij die zelf heeft gevangen. Het was nog een aardige strijd om de mol te heroveren, Jurre had hem graag bij zich gehouden.
Gelukkig krijgt hij niet al het wild te pakken dat hier rondwandelt. Best moeilijk voor zo'n hondje als een grote haas met enige regelmaat voor het raam langs wandelt, beetje tussen de fruitbomen huppelt en dat alles met een rust alsof het zijn eigen tuin is http://youtu.be/NRzWW5m7_Ec. Ondertussen kunnen wij genieten van de eerste nachtvorst en de prachtige beelden die dat geeft. De nachtvorst geeft in combinatie met mistig weer in de ochtend glanzende parels langs draden en in het riet. De druppels soms net bevroren, soms net op de overgang van ijs naar water. Op andere ochtenden overheerst de gouden kleur van de zon, die net over de bomen langs het Blote voetenpad heen schijnt en van onderaf de wolken aan de hemel belicht en zo een prachtige gelaagdheid laat zien. Elke dag weer anders, zo is ook de herfst niet saai.
0 Reacties
Nat, dat is het. De hele week is de regen met bakken uit de hemel gekomen. De sloten die lang droog zijn gebleven, staan weer vol en in de weilanden doet de laag knipklei zijn werk, het water loopt niet weg. Ondanks het gevoel dat we de laatste week in één grote regenbui leven, zijn er eigenlijk ook best mooie
momenten. De lucht trekt dan strak blauw, witte wolkjes er tegenaan en bomen met wat bladrestanten, die glinsteren in de novemberzon. Het verdwijnen van de bladeren betekent ook het verruimen van het uitzicht. Andere kleuren, andere beelden, andere geluiden, ander licht duidelijk weer een ander jaargetijde. Alle blad verkleurt en de tinten variëren van geel naar rood naar niks, het riet in de weilanden van Staatsbosbeheer wuift prachtig geelbruin mee op de wind, pluimen iets donkerder. De appels uit de appelboom zijn grotendeels gevallen, nu al trekken ze veel vogels aan, vooral merels. De vogels zijn opeens weer allemaal zichtbaar, in de zomermaanden zaten ze lekker verstopt tussen de bladeren van de fruitbomen en nu zie je weer van alles rond vliegen, hippen, eten zoeken. Roodborstje, winterkoninkje met zijn eigenwijze staartje, goudhaantje, vinken en mezen scharrelen rond. Veel gaaien ook die waarschijnlijk ook nog genieten van de appels die nog in de boom hangen. Ondertussen scharrelen de fazanthaan en een grote haas ook in het gras onder de bomen. En ook zo echt herfst: op de achtergrond steeds het geluid van groepen ganzen onderweg naar andere streken. Overdag, maar ook 's nacht is het zachte gegak te horen, waarover hebben ze het in hun groepsgesprek? Bij de herfst hoort stevig eten, slow cooking met heerlijke peertjes uit de boomgaard. Wie op zoek is naar een echt novemberrecept: http://www.from-my-suitcase-to-my-stove.org/ 11/2/2013 0 Reacties De stormHet zal niemand ontgaan zijn, het stormde afgelopen maandag en niet te zuinig ook. Het hoogtepunt van de storm lag hier tussen 12 en 13 uur. Toen ik om half twee vanuit Leeuwarden naar huis reed kwam ik bizarre taferelen tegen: bomen op auto´s, bomen op huizen, slalommen op de snelweg om de afgevallen takken heen en naarmate ik dichter bij huis kwam steeds meer geheel ontwortelde bomen met - gelukkig - veel nearly missers. Uiteindelijk op ca. 500 meter van ons huis ook afgesloten wegen waar meerdere bomen over heen lagen. Kortom genoeg redenen om je hart vast te houden voor wat je thuis zal aan treffen. En ja, ook hier had de storm huisgehouden, maar relatief viel het mee. Uit één van de grote wilgen was een van de hoofdstammen gebroken, we hebben nu dus anderhalve grote wil. Het opruimen wordt nog een heel karwei, maar de paarden zijn er wel blij mee. Die zijn dol op verse wilgetakken, die bovendien gezond zijn. Naast vezels zit er ook een aspirine-achtige stof in, acetylsalicylzuur, als het nodig is kan dat een natuurlijke pijnstilling geven.
Al die grote bomen die door deze storm te pakken zijn genomen en gewoon met wortelkluit en al zijn omgelegd, hebben iets treurigs en ontluisterends. Zo groot, zoveel jaren gegroeid, op dezelfde plek gestaan, het leven langs zien komen, de wereld zien veranderen en dan pats boem een paar uur storm en daar gaan ze. Opvallend veel wilgen, berken en zomereiken, de laatste zaten vaak nog volop in het blad en zijn dan extra gevoelig voor de harde windstoten. Daarnaast heeft de wind echt op bepaalde plaatsen huisgehouden, per paar honderd meter het verschil tussen veel omver of alles nog gewoon overeind. Echte kaalslag is te vinden op de Kaleweg , meer dan 50 zomereiken zijn daar uit de grond getild, als mikadostokjes over elkaar gelegd, http://t.co/aOMWbTWzth, tot donderdag was het gejammer van de kettingzagen te horen. Toch biedt zo'n storm ook voordelen, het ruimt op. De zwakkere exemplaren onder de bomen zijn snel de klos en ja, dat hoort bij de natuur. Soms vermoed je al dat een boom niet meer helemaal top is, er verschijnen bijvoorbeeld zwammen op de takken. De pruimeboom die bij ons omging (en die dus ook jaren nauwelijks vruchten droeg), was er blijkbaar aan toe. In de dwarsdoorsnede van de stam is een flinke aantasting te zien. Dit komt niet door de zwammen, de zwammen vestigen zich juist op een verzwakte boom die de zwamaanvallen niet meer kan afweren. Dus het was tijd voor deze boom. Nu is het afwachten of de aangekondigde storm van morgen nog extra schade aan bomen veroorzaakt. Dat wat wankel staat, heeft misschien nog maar een klein duwtje nodig. Wat mij betreft is dat niet meer nodig, de grote opruiming mag nu wel afgelopen zijn. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |