2/25/2016 0 Reacties WisselvalligHet weer de laatste weken laat zich vooral typeren door de term wisselvallig. Vandaag hadden we daar weer een mooi staaltje van. De morgen begon met een mooie sneeuwlaag, maar wel donkergrijze wolken in de verte. Een uurtje later was de hele hemel loodgrijs en viel er sneeuw, eerst in de vorm van een soort van sneeuwregen maar even later ook echt dikke vlokken. Een uurtje later was de hemel weer blauw en met witgele kleurnuances door de zon die prachtig tussen de kale boomtakken door scheen en de sneeuw op lichtte. Later op de dag ging de temperatuur weer boven nul en werd de omgeving langzaam maar zeker weer groen. In de putten hoorde je het smeltwater wegstromen. Afgelopen weekend was het natuurlijk een droeve boel met de enorme hoeveelheden regen die vallen. Het land is daardoor nog steeds intens nat. Zo nat hebben we het hier eigenlijk nog niet eerder meegemaakt. De temperatuur lag toen wel hoog, met als gevolg dat fluitenkruid en brandnetels nog steeds uitlopen, vlierbomen uitbotten en de eerste sleedoornbloesems al tevoorschijn komen. Ook veel dieren hebben al wat voorjaar in de kop. Het fazantenmannetje zit regelmatig op een hek te pronken, terwijl zijn vrouw tussen de appels scharrelt. De reeën zijn veel in beweging, elke dag komt er een groepje van vier langs. Ik zie ze vaak al vanaf de weilanden bij de Kaleweg deze kant opkomen, een koppie dat opeens omhoog kijkt of een wit kontje tussen de rietstengels tot ze zo dicht bijkomen dat vrijwel elk detail zichtbaar wordt. En maandag zag ik een kraai boven in een boom verwoed aan takken rukken om even later weg te vliegen met een dikke tak in de snavel, eerste poging tot nestbouw?
Twee weken terug was het weer mistig, alles grijs met mysterieuze accenten zoals de zwanen. Met mist wordt de wereld vanzelf klein en vallen dingen op die je anders niet ziet. Zo zag ik opeens op ooghoogte een groot, mooi rond vogelnest in een meidoornstruik. Vrijwel elke dag kom ik er langs, nooit eerder gezien. Net als de enorme massa van elfenbankjes op een omgevallen stronk. Zo verbetert zelfs mist het zicht.
0 Reacties
2/7/2016 0 Reacties BankzakenVanaf de bank zie ik hier van alles passeren. Het blijft heerlijk om na een paar dagen van afwezigheid - er moet ten slotte ook gewerkt worden - te genieten van het uitzicht en te zien welke bezoekers we dichtbij en wat verder weg hebben. Op de vogels raak ik niet uitgekeken. Het maakt niet uit of het een roodborstje is dat tussen de stenen siervogeltjes gaat zitten of een groep puttertjes die op zoek is naar zaadjes en pitjes op de grond. Steeds komt er weer even een vlaag van kleurige vogeltjes langs zwermen die op de grond landen om op zoek te gaan naar hun eten. Het is mooi als de puttertjes hun kleuren laten zien, waarbij naast het geel en rood, ook het patroon van witte stippen op de verder zwarte staartveertjes opvallend is.
Wat verderop bij de dobbe lopen de laatste dagen weer veel reeën rond. Meestal vallen ze op door hun witte pluimstaartje dat de aandacht trekt. Met de zoom van de camera zijn ze mooi dichterbij te halen om te bestuderend wat ze doen. De scherpte van foto's en filmpjes laat jammergenoeg te wensen over omdat er een raam tussen zit. Maar al met al is het beeld door de camera goed genoeg om zelf te kunnen bekijken hoe een ree zichzelf staat te wassen en te krabben. Vandaag was de dag van de paarsblauwe wolkige luchten met af en toe scherpe zonneschijn, die het riet van vorig jaar - dat heerlijk meebewoog in de wind - witgeel te laten afsteken tegen die lucht en het groene gras. De witte zwanen die de laatste week ook weer in de dobbe en op de weilanden om ons heen zijn te zien, lichten dat geheel nog meer op. Hoe sterk de uitstraling van kracht en aristocratie van de zwanen is, merkte ik afgelopen week. Bowie onze schotse collie vindt het soms nodig om vanuit de woonkamer het verkeer op en rond het erf te regelen. Als de fazant door de boomgaard scharrelt dan staat Bowie vaak al klaar om te blaffen. Soms hoort ie vanuit de keuken al dat er (op dat moment buiten zijn gezichtsveld) ergens iets loopt en dan komt hij al blaffend de kamer in rennen. Vanaf het raam probeert ie zo'n fazant dan weg te blaffen. Van de week kwam ie ook weer aan geracet, tot hij de zwanen zag die met hun tweeën door het weiland achter de boomgaard (op een dikke 30 meter) met de hals gestrekt langs paradeerden. Acuut ging de rem en de demper erop. Fascinerend om te zien hoe dat werkt. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |