5/28/2013 0 Reacties ToevalstrefferSoms leg je iets vast, waar je echt blij van wordt. Vanavond even op de fiets naar het Abel Tasmanpad en de Hooge Reed bij Lutjegast. Het Abel Tasmanpad loopt langs de Doezumertocht en in de natuurlijke oevers met rietkragen zitten verschillende rietzangers. Achter elkaar aan vliegend, bungelend aan de rietstengels waar ze goed verticaal langs klimmen. Deze was duidelijk uitbundig aan het zingen, mooi om dat zo te zien.
0 Reacties
5/26/2013 0 Reacties SeizoensgastenIn de meimaand is het hier echt een drukte. Allerlei soorten vogels hebben ergens een plekje opgezocht om te nestelen. Zowel de kapschuur als het oude schuurtje zijn geliefde plekken. De zwaluwen hebben een voorkeur voor de kapschuur, daar zitten nu drie nesten. Zo'n zwaluwnest is opgebouwd uit propjes klei en verstevigd met paardenhaar (bij voorkeur staart of manen) en is als een balkonnetje vastgeplakt aan een balk. Helemaal leuk is het als er dan zo'n popje (ja, zo heet een vrouwtjesvogel) in het nest zit en net over de rand heen kijkt. Het mannetje zit vaak op een draadje er vlak naast.
Blijkbaar had nog niet elke zwaluw z'n plekje gevonden. Toen ik van de week zat te bellen over serieuze zaken, hoorde ik opeens een enorm gekwetter in de gang. Toen ik de gang in liep, vlogen er twee zwaluwen naar buiten. Even later zat er weer één op een draadje (handig om niet alles weg te werken). Liet zich alleen door het vliegengordijn fotograferen, maar toch. De buitendeur maar weer dicht gedaan, waarbij ik de zwaluwen zo ongeveer in mijn haren had, die waren weer onderweg naa rhun nieuwe plek. In de oude schuur is er naast een zwaluwnest nog een ander nest. Nog geen bewoners zien in- en uitvliegen. Mijn vermoeden dat het om het nest van het kwikstaartpaar gaat, lijkt te kloppen: dat bestaat uit gras, riet en mossen in de vorm van een kommetje in bijvoorbeld een oude schuur. En dan hebben we nog de spreeuwen. Aan beide kanten van het dak zitten ze onder een dakpan. De eitjes zijn al uitgekomen. De jongen maken flink kabaal, klinkt alsof er flink wat in zitten. Gisteren weer de jaarlijkse exercitie 'spreeuw uit de kachel bevrijden'. Elk jaar glijdt er weer één de schoorsteenpijp in, die alleen nog via de kachel en de woonkamer weer naar buiten kan. Gelukkig weer goed afgelopen. 5/23/2013 1 Reactie MultitaskersHet duurt even, maar dan krijg je ook wat. Heel langzaam beginnen na de fruitbomen ook de 'natuurlijke' bomen aan hun bloei. Terwijl de zwaluwen nog regelmatig op kniehoogte langs scheren, is de meidoorn op dit moment het beste jongetje van de klas. De trosje witte bloemen openen zich en geven een heerlijke geur af. Natuurlijk had ik daarin moeten duiken om te kijken of het om een éénstijlige of tweestijlige meidoorn gaat. Te herkennen aan de enkele of dubbele stijl, de vorm van de bladeren en de bosjes haar in de oksels van de nerven, die alleen bij de éénstijlige meidoorn voorkomen. Dat onderzoek naar okselhaar moet ik nog maar eens bij daglicht doen.
Tweede in de rij is de lijsterbes, waarvan de bloementuilen met hun typische, wat aardse geur zich beginnen te openen. Net als de meidoorn lid van de rozenfamilie. Als hekkesluiter doet de vlier (lid van de muskuskruidfamilie) nu dappere pogingen om tot bloei te komen. De schermen zijn nog klein en groen, dus dat duurt nog wel een weekje (of langer gezien de koudedip) voordat de gebroken witte bloemschermen met ook zo'n eigen geur zich in volle glorie laten zien en ruiken. Wat deze drie bomen gemeen hebben naast de mooie, geurrijke bloei in het voorjaar, is de rijke dracht van vruchten in het najaar. Daarmee vormen ze ook een belangrijke voedselbron voor veel vogels, de lijisterbes heet ook niet voor niets LIJSTERbes. Je kan ze dus ook niet missen in een mooie boomwal. 5/17/2013 0 Reacties De burenWat is het heerlijk om zo vaak reeën langs te zien komen. Fascinerend dat er in weilanden en bossages dit soort dieren leven op geheel zelfstandige wijze. Een soort tweede wereld in het semi-verborgene. De manier waarop reeën voortbewegen en rondtrekken is niet zonder meer te doorgronden. Soms zie je ze alleen, soms in groepen, maar ook dan weer in wisselende samenstelling. Wat we in ieder geval weten is dat er geiten en bokken rondlopen. Geen gewei, maar hoorntjes sieren de bok.
Steeds vaker, natuurlijk ook gemakkelijk zichtbaar nu het gras langer wordt, zie je de wissels waar ze langs trekken. Prenten op het weggetje, een 'uitgesleten' stukje door een sloot en een duidelijk pad door het weiland. Of er nou een afrastering staat in zo'n route maakt niet uit, daar zweven ze over heen. Vaak zitten ze ook vlak langs het weggetje en springen soms bijna voor de auto. Vandaag ontdekte ik in het lange gras een plek waar ze gerust hebben, drie plekken waar het gras duidelijk platgelegen was. Maar niet alleen de reeën houden ons gezelschap. In het weiland zitten ook vaak haasjes. Prachtig om ze te zien, spelend, hollend waarbij ze van afstand net een bruin treintje in het weiland lijken. In het hoge gras zijn ze nu nog steeds goed herkenbaar aan de zwarte oorpunten. 5/6/2013 0 Reacties BloemencorsoGisteren hoorde ik op de radio dat er mensen in de file stonden voor een bezoek aan de Keukenhof. Prachtig natuurlijk, al die bollen in allerlei kleuren, maar ook jammer om op zo'n mooie zomerdag stil te moeten staan in de auto. Wat een geluk hebben wij dan toch. Geen kleurige bollenvelden, maar wel weilanden die opeens vol met wilde bloemen komen te staan. En dan ziet zo'n arrangementje van madeliefjes, paardenbloemen en pinksterbloem in het gras er toch prachtig uit. Na jaren van frustratie dat de pinksterbloemen zo vroeg bloeien (en vaak ook snel door de bloei heen zijn), heb ik me nu eens in de pinksterbloem verdiept. Ondanks de naam horen ze ruim voor pinksteren te bloeien. Omdat het fluitekruid altijd later is en vaak wel met pinksteren bloeit, wordt dat in Friesland wel de pinksterbloem genoemd. Dit jaar zou het fluitekruid ook hier in Groningen zomaar weer eens als pinksterbloem kunnen figureren met misschien nog een enkele late echte pinksterbloem als gezelschap.
Ook op andere manieren komt er spontaan voldoende kleur hier. Toen ik van de week in de avond buiten zat, hoorde ik opeens het blikkerige krassen van een fazant vlak naast me. Daar liep het mannetje op een paar meter parmantig door het gras te stappen. Wonderlijk wat een intense kleuren deze vogel van nature heeft. In de boom vlak boven hem zat de gekraagde roodstraart. Eén van mijn favorieten en waarom? Omdat ze elkaar jaar weer trouw teurgkomen en daarmee het voorjaar aankondigen, omdat ze een heel markante tekening hebben met een roodbruine borst, zwart petje en witte oogstreep, omdat ze zo'n leuke, typerende zang (lusiter maar eens op www.vogelvisie.nl) hebben of omdat ze hun kindertjes vliegles geven in de schuur? Ik kan het niet zeggen, maar het is een graag geziene gast hier. 5/2/2013 0 Reacties De toegiftGisteren, na alle feestelijkheden rond het Oranjehuis, nóg een heerlijke dag om samen thuis te zijn, op het erf te rommelen en met de beesten bezig te zijn. Het was stralend weer en - uit de wind - zacht. Boomtakken zoals de es zijn nog helemaal kaal, de wilgen krijgen inmiddels een groene waas. De enige die al goed in het blad zit, is de meidoorn. Ondertussen bloeit het speenkruid nog steeds, terwijl het fluitekruid dappere pogingen doet om vorm te krijgen.
De vogels zijn wel al uitgebreid aan het fluiten en kwetteren, spreeuwen met hun typische getikker, roodstaartje, fytis en natuurlijk de vink die het koningslied al kan fluiten. Op www.vogelvisie.nl kan je heel goed horen wat het typische gluid van verschillende vogels is. De nestelbewegingen komen goed op gang, er wordt veel rondgevlogen met strootjes en dat soort zaken. Toen ik de paarden 's middags op de wei zette, schoot er naast het hek een haasje weg. Het plekje waar hij had gelegen was goed te zien en lijkt vaker gebruikt, maar eens in de gaten houden of daar vaker wat zit. 's Avonds laat nog even gaan kijken naar de egel die langs het pad zat. Prachtig, zo'n bol stekels waar een snuitje en pootjes onder verborgen zit. De egel zat ook precies op de plek waar een soort wissel is te zien die helemaal langs de bak naar de poel loopt, daar ben ik ook al eens een egel tegengekomen. Niet het Blote voetenpad, maar het stekelpad.... |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |