7/31/2018 0 Reacties Onderweg naar Harkema en LutjegastHoewel het mijn bedoeling was nog een of twee blogs aan de IJslandse avonturen te wijden is de warmte en droogte hier in Nederland inmiddels van een dusdanige omvang dat het wel heel moeilijk is weer de frisse te schakelen. Onder het mom: wat in het vat zit verzuurt niet en 'we hebben altijd de foto's nog' komt dat later weer.
Naast warmte en droogte brachten de laatste weken ook prachtige avonden waarbij het heerlijk was om de fiets te pakken en wat rond te toeren in de omgeving. De tochtjes gingen over bekende en onbekende paadjes en wegen, slingerend tussen Opende, Surhuizum, Doezum, Harkema, Lutjegast, Houtigehage, Boelenslaan en Surhuisterveen. Dorpen met bijzondere namen, met ieder hun eigen betekenis, veelal gekoppeld aan kenmerken van het landschap of bedrijvigheid in vroeger tijden. Met uitzondering van Houtigehage en Boelenslaan worden ze al genoemd in het geografisch woordenboek uit 1877. Plaatsen met historie dus. Mijn focus lag nu op het landschap, de ondergaande zon en de lichtval. Bijna alles vanuit het centrale punt aan de Fryske Dyk te bereiken over fietspaden, langs weilanden en oude vaarten met poëtische namen zoals de Doezumertocht en de Nieuwe Surhuisterveenservaart die van de haven van Surhuisterveen naar Reaskuorre loopt. Waterlopen die vroeger een transportfunctie hadden, waarbij de Doezumertocht ook een belangrijke rol in de waterbeheersing had en heeft. Verstild zijn ze nu. De Surhuistertveenservaart of wel Feansterfeart omgeven door boom- en struikgewas, af en toe een bruggetje er over, waterlelies (die aan de Fryske kant natuurlijk pompeblêden heten) in het water. In vroeger tijden brachten de turfschippers de in Surhuisterveen gestoken turf hierover weg. De Doezumertocht vlakbij Lutjegast in open landschap, tussen de groene 'productie'weides aan de ene kant en het natuurgebiedje De Hoge Reed aan de andere kant. Het fietspad loopt over de dijk, die als een soort van waterkering fungeert. Het land aan de kant van de Hoge Reed ligt zoveel lager en was voorheen een echt moeras waar de meest arme Lutjegasters hun heil hebben gezocht. De avonden worden al korter wat merkbaar is in de prachtige lichtval op het water. Vorige week zonder een echt wolkje aan de lucht, hooguit een zogeheten goed weer-veer; deze week met wat meer lagen waar de zon boven, onder en tussendoor scheen. De afwezigheid van wind zorgde voor een mooie weerspieling, de ondergaande zon voor een gouden glans over water en begroeiing. Een mooi verbindend fietspad ligt tussen Harkema en Surhuizum, It Langpaed. Met recht een lang pad, kaarsreht langs de weilanden, in vroeger tijden voor kinderen (school) en kerkgangers. Vanaf de Harkemase kant is het oude kerkje van Surhuizum altijd een duidelijk baken. In voreger tijden ook als lijkpad gebruikt en daarom een pad met spookverhalen. Die waren er nu niet, maar als het wat vochtiger weer is, zwermen hier ongetwijfeld de witte wieven. Nu stonden er koeien langs het pad. En daar waar de weiden altijd heel groen en sappig zijn, stonden ze nu in een soort prairielandschap. Zelfs aan het eten van het gras was te horen hoe droog het is, krakend en malend, in plaats van de zachte geluiden van koeien die met hun grote tongen het gras langzaam naar binnen schuiven.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |