3/30/2013 0 Reacties 50 tinten beigeTsja, het blijft koud tot soms heel koud. De natuur die - gezien het jaargetijde - eigenlijk al had moeten spetteren, is in een soort onderkoelingstoestand terecht gekomen. Het hart klopt heel langzaam, nauwelijks beweging te zien, de sappen stromen stroperig door de vaten. Het kleurenspel van de lente waar ik echt naar uitkijk, laat lang op zich wachten. Ja, de sneeuwklokjes die doen het lang en goed, maar kleur voegen ze niet echt toe. Op een paar zonnige plekken doen crocussen hun best. Kijk je echter naar de niet gecultiveerde flora, dan zie je hoofdzakelijk variatie in het beigepalet. Van nog fletse maisstaken tot wat grijsgele rietpluimen en daartussen geelgroene weilanden. Zelfs de spiegels van de reeën vallen zo nauwelijks meer op. Maar dan piept de zon tussen de wolken te voorschijn met een enorme kracht en legt zo een prachtige blauwzilveren glans over heel dat geel-bruine gebeuren. Een glans die ook nog eens terugkomt in de wilgenkatjes, die toch maar besloten hebben om in hun fluwelen jasje naar buiten te treden. Er is hoop!
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |