12/31/2013 0 Reacties Oerknal, oerdrift, oerkracht,Toen ik begon met mijn blog, bijna één jaar geleden, had ik het voornemen om 'neutraal' te schrijven. Natuur is natuurlijk een onderwerp waarover veel maatschappelijke meningen bestaan die variëren van last tot genot. Hoewel ik (uiteraard) wel een mening heb, was en is mijn keuze om natuur te benaderen als geschenk, iets om van te genieten en van mee te laten genieten. Als mensen ergens van houden, dan komt de koestering van het kostbare vanzelf.
Maar...vandaag ga ik mijn blog toch gebruiken om een maatschappelijk onderwerp aan te snijden. Al de hele dag (en in mindere mate de dagen daarvoor) zitten wij tussen de knallen. Knetters, knalletjes, knallen, harde knallen en hele harde knallen: vuurwerk. Het hoort bij oud en nieuw, altijd al. Blijkbaar hebben veel mensen rond deze tijd van het jaar de behoefte om te onderzoeken of ze in staat zijn om de oerknal te evenaren. Is dat erg? Mwah: er gaat veel geld in om (we waren met zijn allen heel trots dat Serious Request weer meer dan 12 miljoen opbracht, nu gaat bijna het zesvoudige de lucht in), het leidt tot heel veel luchtvervuiling, het verstoort de natuur, het maakt dieren angstig, het leidt ieder jaar tot slachtoffers en het brengt hulpverleners in gevaar. En wat staat daar tegenover? Als eerste natuurlijk grote groepen die hun oerdriften om lekker hard te knallen kunnen bevredigen. 364 dagen wachten tot je op oudjaarsdag om 10 uur mag beginnen, alle voorbereiding die daarmee samenhangt, spanning en sensatie. Als je kijkt naar de lange historie van vuurwerk mag je niet te verwachten dat deze oerdriften zo maar zijn te beteugelen, maar een beetje minder zou niet gek zijn. En dat we net na middernacht met zijn allen uiting kunnen geven aan onze vreugde dat we weer een jaar hebben afgesloten en aan een nieuw, nog maagdelijk jaar kunnen beginnen, is een mooi ding. En om dat goed te doen, is de oerkracht van vuurwerk nodig. Vuurwerk houdt het slechte op afstand: de kwade geesten uit het oude jaar met al die niet vervulde goede voornemens, gaan op de loop voor het vuurwerk, er is ruimte voor nieuw en goed. Maar het is niet verkeerd om eens na te denken over hoeveel vuurwerk daar nou daadwerkelijk voor nodig is. Een oerkracht die oerknalneigingen krijgt, is misschien wel teveel van het goede en kan zich tegen zichzelf keren. Voorlopig houdt het 'oorlogs'gerommel nog onverminderd aan en zijn rust en natuur ook hier even ver weg. Mooi is dan, dat temidden van al dat lawaai, één van de kippen besluit dat de winterstop er op zit en weer een ei legt. Oerkracht heet dat. Voor iedereen daarom een (oer)krachtig 2014!
0 Reacties
12/29/2013 0 Reacties Gasten Kerst is de tijd van gasten, over en weer. Uiteraard waren wij ook te gast en hadden gasten, aten heerlijk en genoten. Maar daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben. Want gast heeft, zeker hier in het Westerkwartier, nog een andere betekenis. Gast betekent namelijk ook een zanderige verhoging in een verder moerasachtig land. En die zanderige verhogingen (in combinatie met het moerasachtige land) kom je hier volop tegen. De gasten zijn ontstaan door de stuwingen in de ijstijd (Saalien), waarbij keileemafzettingen hebben plaatsgevonden en die later in het Weichselien bedekt zijn met dekzand.
Toen we hier net woonden viel mij, met mijn Zuidlimburgse roots, op dat er af en toe een lichte glooiing in het landschap is te zien. Richting de Kaleweg gaat het echt omhoog. Het gaat vaak niet om grote hoogteverschillen, maar voor wie er op let zijn ze niet te missen. En ze zijn niet alleen herkenbaar door de hoogteverschillen, maar ook door de aard van de begroeiing. Daar waar je normaal in de boomwallen vooral elzen, essen, wilgen en zomereiken ziet, staan op de zanderige hoogten vaak wat berken. In avondlicht valt dat helemaal op door de witte glans van de bast. Het is grappig om te zien dat zo'n berk op een gast, zelf ook weer gasten heeft. In dit geval in de vorm van heksenbezems, een soort woekering, waardoor uit een enkele groeitop zich een grote hoeveelheid groeitoppen ontwikkeld. Oorzaak is een schimmel, Taphrina betulina. Een andere gast die een berk bij zich kan hebben is de berkenzwam. En dan, ook hier op en rond het erf komen we nog de nodige gasten tegen. Vanmiddag in korte tijd een score van fazantvrouw, haas, fazanthaan en vrouw, twee reeën en een buizerd in de boom. Dat natuurlijk naast de 'gewone' vogels, muisjes, mollen en andere gasten. Het blijft een gezellige tijd. 12/22/2013 0 Reacties Korte dagen, lange nachtenOfficieel is het winter. Als ik naar buiten kijk, weinig winter. Herfst met wind, veel regen en temperaturen die nog weinig winterse waarden laten zien. Zolang als de winter in het voorjaar bleef doorgaan, zolang laat ie nou op zich wachten. Gelukkig is er tussen al die druilerigheid af en toe een mooie dag en dus een mooi moment om weer eens een rondje Jilt Dijksreed met Bowie te lopen. Droog, blauwe lucht en vooral laat in de middag (nou ja, laat??) een prachtige lichtval. Doordat de zon zo laag staat, zijn de kleuren heel speciaal met veel bleekblauw, roze en gouden randjes. Tegelijkertijd is de schaduwwerking heel bijzonder.
De dieren hebben het door het zachte weer nog niet moeilijk. Vogels laten zich veel zien, als bijvoer krijgen ze hier de appels die uit de appelboom zijn gevallen. Wij vinden te zuur, maar voor de vogels is dat geen enkel probleem. Ik ben wel bang, dat als het zachte weer nog langer voortzet er bij een kouinval straks weinig meer beschikbaar is. Maar voorlopig genieten ze er van, vooral veel merels en vinkjes. Die laatsten verplaatsen zich steeds in groepen en zwermen van boom naar boom. Overal nog wel wat elzenpropjes te eten. De reeën wandelen veel rond. Op de Dyk kom ik bijna altijd wel wat sporen tegen. Eigenlijk moet ik prenten zeggen, ofwel pootafdrukken. Sporen zijn zoveel meer dan alleen de prenten, denk maar aan vraatsporen, schuursporen, ligsporen en wissels. Aan al die dingen kan je merken of er wel of geen reeën in de buurt zijn. De pootafdrukken die ik vond, staan mooi ver uit elkaar, waarschijnlijk is de ree rustig aan het wandelen geweest. Maar zeker weten doe je het niet, want er zwerven meerdere reeën rond. Aan het eind van de wandeling stonden er op eens 6 lekker in een weiland te knabbelen. Er is er altijd één die alert opkijkt als ie het klikje van het fototoestel hoort. Na een tijdje weten ze dat dat geen gevaar betekent en grazen dan rustig door. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |