3/30/2016 0 Reacties Tijd voor verwonderingAfgelopen zaterdag was een prachtige dag, een voorproefje op de lentedagen die ons voor dit
weekend beloofd zijn. Een goede dag dus om het erf en de weides klaar te maken voor een mooi voorjaar en een lange zomer. De gesnoeide takken van de veldesdoorn heb ik allemaal naar de takkenbult in de punt van de weide gesleept. Die is weer flink de hoogte ingegaan na al het snoei- en zaagwerk van de afgelopen weken. Het is een heerlijke plek voor vogels om zich te verstoppen en nesten te bouwen. Ik ben wel benieuwd wat er zoal in de bult woont en leeft. Langs de Fryske Dyk - op weg naar de buurlammetjes die voor de paassfeer zorgden - staat opeens het speenkruid in bloei, een paar prachtig veldjes van diepglanzend groen met gele sterretjes er in. Op de oude boomstammen die daar vlakbij liggen, hebben zich inmiddels aardige zwammen gevestigd. In de voorjaarszon zijn ze prachtig van kleur en patroon, kleine wondertjes zo langs de weg. Met het slepen van de takken kom ik ook steeds langs de oude wilgen. Het is wonderlijk om te zien wat voor kronkelpatroon de bast is gaan vormen. Dikke strengen die slingerend over de voet van de stam gaan. Aan de voet maakt de stam een aardige twist en dat met een doorsnee van royaal meer dan één meter. Onder de boom zijn meestal wel wat resten te vinden die roofvogels achter laten. Dit keer vond ik verschillende slakkenhuizen, duidelijk aangepikt en leeggehaald. Wie het heeft gedaan is onbekend, in de boom zitten vaak kraaien of buizerds (nooit samen, dat leidt tot ruzie) en de laatste tijd af en toe een kerkuil. Aan roofvogels geen gebrek, vandaag hier op het erf (niet door mij) een torenvalk gezien. Die was maar even op een van de nestkastjes gaan zitten. Dit was een mannelijk exemplaar, een vrouwtje is vandaag 700 meter verderop op de Peebos gesignaleerd. Zelf heb ik deze torenvalk al een aantal avonden boven het land van Staatsbosbeheer gezien, eindeloos biddend in de lucht en af en toe in een duikvlucht naar beneden. Het is gelukt dat op een kort filmpje vast te leggen: https://youtu.be/wTkcJGoMJXg
0 Reacties
3/15/2016 0 Reacties Eindelijk....droogHet heeft lang geduurd en toch is het opeens gebeurd, we zijn eindelijk in een droge periode terecht gekomen. Langzaam maar zeker zien we de sloten zakken, verdwijnt de zompigheid uit de weilanden en begint de paddock op te drogen. De nachten zijn vaak nog koud met wat lichte nachtvorst, overdag schijnt meestal de zon, soms wel of niet vergezeld van een windje. Afhankelijk van de hoek waar die uitkomt kan het wat killer zijn, maar uit de wind en in de zon is het heerlijk. Ook de paarden genieten daarvan en liggen heerlijk in het zand.
Eindelijk kunnen we ook weer in zuidelijke richting langs de Fryske Dyk wandelen. Diepe sporen, maar zeker als er nog wat vorst in de grond zit, goed te doen. Altijd leuk om dan langs de Hooglanders te lopen, volgens mij zo'n beetje de meest fotogenieke beesten die er bestaan. Hoorns, overvloedig haar, kleur, allemaal even fraai. Het wildkleurgrijze exemplaar dat bij het hel stond leek erg onverschrokken. Leek...tot dat Jurre de teckel langskwam en eens even flink kefte. Het koetje sprong opzij, het ego van de teckel schoot omhoog. Droog en nog geen 15 maart betekent ook dat er gesnoeid kan worden. Uitdunnen van de boomwallen, monocultuur van esdoorns en elzen voorkomen, ruimte geven aan meidoorn, vlier en sleedoorn. Mijn kettingzaagvaardigheden zijn weer geoefend. Vooral het kortwieken van de haag met veldesdoorn heeft een mooi resultaat. Netjes kort, zodat er minder last is van schaduwwerking (en dus modder) in het weiland en netjes op tijd, zodat de vogels die graag nestelen in de haag dat in alle rust kunnen doen. Ieder jaar zijn vind ik, als de blaadjes vallen, een stuk of 5 nestjes in de heg terug. Behalve het grote snoeiwerk is er gelukkig af en toe tijd om in de tuin wat extra kleur aan te brengen met gele violen. Dat geeft een vrolijke noot, in de natuur om ons heen overheerst op dit moment de kleur geelbruin. De ruige graslanden waar ik op weg naar mijn werk langskom, zowel hier vlak in de buurt als verder, hebben die kleur, grote vlaktes met af en toe wat wit er tussen: ganzen, zwanen en natuurlijk in deze tijd van het jaar de zilverreigers. Prachtig sierlijke vogels, laatst vloog er vlak naast ons. Zo sierlijk als ze er uitzien, zo rauw is hun geluid, een echte reigerschreeuw. 3/6/2016 0 Reacties Mees en co Mezen, veel mezen op het moment tussen de fruitbomen. Ze komen natuurlijk af op het mooie frame voor de vetbollen dat zorgt dat er ruim voldoende te eten is. De mezen bungelend aan het 'wiel', de vinken vooral op de grond. Het bollenwiel - om het zo maar te noemen - geeft de mezen de mogelijkheid om in allerlei posities en - zeker als het goed gevuld is - met meerdere soortgenoten tegelijk te eten. Dat geeft mooie beelden. Koolmees en pimpelmees, de eerste met zwarte pet en stropdas, de tweede met een mooie, bijna delftsblauw petje op en wiebelend op dunne pootjes. De laatste dagen (ik keek al naar ze uit) hebben ze gezelschap gekregen van de staartmezen. Geen blauw en geel, maar bruin, wit, zwart en een beetje roze, maar vooral die lange staart. Mooi zwart, zoveel langer als bij een koolmees, zelfs langer dan hun eigen lichaam (als enige soort in Nederland) in een soort mesvorm. De staartmezen halen acrobatische toeren uit en kunnen zelfs in het bollenwiel kruipen, dat heb ik andere vogels nog niet zien doen.
Af en toe krijgen de vinken ook even de gelegenheid om op het wiel te klimmen om zich te goed te doen aan de vetbollen. Soms blijkt er dan op de foto's nog een 'vreemde' vogel tussen te zitten. Na wat puzzelen denk ik dat het een kneu is (foto 5). Grijsbruin verenkleed, vaalwitte onderzijde en wat bruinrozige tinten op de borst. De karmijnrode kleur van mannetjes komt pas in het voorjaar. Wat meer in de verte zien we nog steeds de reeën. In een groepje van 3-4. Schuivend door het riet, snuffelend bij het water of spelend in de wei. Ze steken goed af als de zon schijnt, hun verfijnde hoofd en elegante benen. Over een paar weken krijgen ze hun zomerkleur en worden meer roodbruin. Nu passen ze prachtig bij het gelige riet tegen de - af en toe - inblauwe lucht. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |