6/24/2014 0 Reacties ZomersDe langste dag, de kortste nacht: alweer voorbij, dus nu is het officieel zomer. De dagen waren (zijn) echt lang, zelfs tegen half twaalf 's avonds was het nog niet volledig donker. Dat was vooral goed te zien door het vaak heldere weer van de afgelopen weken. Hoewel geen hoogzomer, wel heel aangenaam met veel zon en maar af en toe een buitje. Ideaal weer voor de bouw van de nieuwe schuur. Het leek ook ideaal weer voor het binnenhalen van gras, in de vorm van kuil of hooi. Overal om ons heen waren de boeren weer ongelooflijk druk, vaak tot het écht donker was, de maai- schud- en persmachines als brommende beesten op het land. Helemaal droog binnenhalen is helaas lang niet altijd gelukt, af en toe kwam er toch een buitje over heen. Om ons heen zijn de meeste weilanden - agrarisch en natuur- nu weer kaal. Dat geeft gelijk een ander gezicht, op veel plekken is het uitzicht ruimer en de kleur veranderd.
Ondertussen zijn allerlei jonge vogels al uitgevlogen of in oefening. In deze tijd zie je altijd veel vogeltjes laag bij de grond (en dus niet alleen de zwaluwen bij vochtig weer). Als ze net bezig zijn met uitvliegen lukt het vaak niet om al heel lang op hoogte te blijven. Bij de haag van Spaanse aak wordt nog steeds driftig in- en uitgevlogen, naast een aantal merels zitten er nog wat kleinere vogeltjes, ik vermoed tuinfluiter, boomkruiper en de gekraagde roodstaart. Ook de juffers zijn nog steeds in groepen aanwezig, in het hoge gras of in de bloementuin. Bij de poel zit op dit moment niet veel, waarschijnlijk omdat we daar kort geleden hebben gemaaid. Toen ik gisteren op zoek ging naar de juffers kwam ik een groter exemplaar tegen uit dezelfde orde van libellen: in dit geval een platbuik. De orde van de libellen bestaat namelijk uit twee ondersoorten, de juffers en de echte libellen. Die laatste zijn ten opzichte van de juffers robuuster en breder in het achterlijf en hebben de vleugels meer uitgespreid. Deze platbuik liet dat allemaal netjes zien. Hij behoort tot de familie van de korenbouten, wat weer te zien is aan de driehoekige zwarte vlekken bij de vleugelaanzet. Het is duidelijk een wat jonger mannelijk exemplaar. Wel blauwe berijping, maar niet volledig en nog gele zomen langs de segmentranden. Zo'n jong imago kan ver van het water vliegen (relatief best een afstand van de poel naar de bloementuin) en ook de aanwezigheid op een 'uitkijkpost' hoort bij zijn gedrag. Toch goed dat ik dit jaar de uitgebloeide zaaddozen van de Phlomis heb laten zitten.
0 Reacties
6/10/2014 0 Reacties Het is volbracht!Precies één week geleden heb ik mijn diploma als natuurgids in ontvangst mogen nemen. Na een cursus van bijna twee jaar een mooie mijlpaal. En dan komen de vragen. Naar de toekomst: wat nu, wat ga ik er mee doen, hoe ga ik verder. Maar ook terugkijkend: wat heb ik geleerd, wat was leuk, wat was taai en wat heeft het opgeleverd. Om het concreet te houden, ik ben nog altijd erg tevreden met de bestudering en het verslag van het adoptieterrein (mijn 'eigen' terrein) waar deze blog een belangrijk onderdeel van was. Het is heerlijk om 'gedwongen' wekelijks naar de natuur te kijken, te zien wat de ontwikkelingen zijn, wat er eigenlijk is, wat samenhangen zijn en welke verrassingen er zijn. Zo leuk, dat ik in ieder geval besloten heb om met de blog door te gaan. Misschien wat minder intensief, maar het blijven volgen van de natuur, nieuwe dingen die ik tegenkom uitzoeken en doorgronden, veel te leuk om niet meer te doen.
Een bijzonder proces was ook de totstandkoming van het eindwerkstuk. Met een groep van vier hadden we een prachtig gebied uitgezocht, niet ver hier vandaan. Echt Westerkwartier, met alle componenten van geologische ontstaansgeschiedenis, waterbeheer en -huishouding, cultuurhistorisch gebruik en natuur(ontwikkeling) in zich. Een stil en puur gebied, waar bij elk bezoek de verwondering over het bestaan ervan de overhand had. Een gebied ook waar de landschapsgeschiedenis en de invloed die dat heeft op natuur en beleving een rode draad vormde. En die landschapsgeschiedenis is op zoveel plekken aanwezig, dat smaakt naar meer. Genoeg dus om nog te ontdekken. Van 'ons' gebied hebben we een uitgebreide gebiedsbeschrijving gemaakt, een wandelroute beschreven en een website gemaakt. De website heeft nog een wat rudimentaire vorm, maar er staan genoeg plaatjes op om alvast te genieten: http://www.hoogereed.nl/Site_7/Welkom.html Ja en hoe nu verder, behalve met de blog. Stof tot nadenken, in de natuur bezig zijn, dat met anderen delen en hen meenemen in beleven en genieten is en blijft bijzonder leuk. Mogelijkheden genoeg hier, dus dat krijgt vast binnenkort handen en voeten. Voorlopig zit ik lekker op de bank met de deur nog wijd open, kikkers kwaken op de achtergrond, vogels zijn nu stil na een hele dag fluiten en tsjilpen, oud en jong, alles door elkaar. Volop zomer, vruchten die al rijpen aan de bomen, de geur van gemaaid gras, het is mooi hier. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |