3/15/2016 0 Reacties Eindelijk....droogHet heeft lang geduurd en toch is het opeens gebeurd, we zijn eindelijk in een droge periode terecht gekomen. Langzaam maar zeker zien we de sloten zakken, verdwijnt de zompigheid uit de weilanden en begint de paddock op te drogen. De nachten zijn vaak nog koud met wat lichte nachtvorst, overdag schijnt meestal de zon, soms wel of niet vergezeld van een windje. Afhankelijk van de hoek waar die uitkomt kan het wat killer zijn, maar uit de wind en in de zon is het heerlijk. Ook de paarden genieten daarvan en liggen heerlijk in het zand.
Eindelijk kunnen we ook weer in zuidelijke richting langs de Fryske Dyk wandelen. Diepe sporen, maar zeker als er nog wat vorst in de grond zit, goed te doen. Altijd leuk om dan langs de Hooglanders te lopen, volgens mij zo'n beetje de meest fotogenieke beesten die er bestaan. Hoorns, overvloedig haar, kleur, allemaal even fraai. Het wildkleurgrijze exemplaar dat bij het hel stond leek erg onverschrokken. Leek...tot dat Jurre de teckel langskwam en eens even flink kefte. Het koetje sprong opzij, het ego van de teckel schoot omhoog. Droog en nog geen 15 maart betekent ook dat er gesnoeid kan worden. Uitdunnen van de boomwallen, monocultuur van esdoorns en elzen voorkomen, ruimte geven aan meidoorn, vlier en sleedoorn. Mijn kettingzaagvaardigheden zijn weer geoefend. Vooral het kortwieken van de haag met veldesdoorn heeft een mooi resultaat. Netjes kort, zodat er minder last is van schaduwwerking (en dus modder) in het weiland en netjes op tijd, zodat de vogels die graag nestelen in de haag dat in alle rust kunnen doen. Ieder jaar zijn vind ik, als de blaadjes vallen, een stuk of 5 nestjes in de heg terug. Behalve het grote snoeiwerk is er gelukkig af en toe tijd om in de tuin wat extra kleur aan te brengen met gele violen. Dat geeft een vrolijke noot, in de natuur om ons heen overheerst op dit moment de kleur geelbruin. De ruige graslanden waar ik op weg naar mijn werk langskom, zowel hier vlak in de buurt als verder, hebben die kleur, grote vlaktes met af en toe wat wit er tussen: ganzen, zwanen en natuurlijk in deze tijd van het jaar de zilverreigers. Prachtig sierlijke vogels, laatst vloog er vlak naast ons. Zo sierlijk als ze er uitzien, zo rauw is hun geluid, een echte reigerschreeuw.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |