5/5/2014 2 Reacties De kracht van de natuurDitmaal geen blog over de bloemetjes en de bijtjes, of ja: eigenlijk ook wel. Al enkele weken waren we in blijde afwachting van het nieuwe veulen van Olina. Data van dekking en scannen stonden keurig genoteerd, draagtijd bij vorige veulens was ook goed bekend. Dus de spanning begon al voor de uitgerekende datum, bij paarden 11 maanden en 11 dagen, op te lopen. En ja, daar sta je dan elke avond gebogen onder je paard de ontwikkeling van de uier te bestuderen, te voelen of de spanning van de banden in de achterhand al afneemt en te speuren naar verdere tekenen dat het nu echt gaat gebeuren. Wat zou het leuk zijn om er eens een keer bij te zijn! Dus dan begint het wachten, eerst- relatief- rustig, ach dat kan best een paar dagen langer duren, maar na een dag of 10 overtijd begint het toch wel flink te kriebelen. Klopt het wel, niet vergist, ondertussen verhalen van moeilijke bevallingen, dus af en toe 's nachts er maar uit om een rustige merrie in de stal te zien. Dan toch maar de camera van de buren geleend, fascinerend om vanuit bed de paardenstal in kijken. Na twee nachten flikkerend beeld, werd die luxe wat minder. Monitor maar uit en een paar keer per nacht snel even aan om te kijken hoe het ervoor staat, elke keer die hoop: staat ze al te krabben, gaat ze al liggen, loopt ze te draaien. Allemaal gezien in al die nachten, maar 's ochtends keek er dan weer een vrolijk hoofd naar buiten. Afgelopen donderdag (bijna 3 weken over tijd) - na een toch wat onrustige eerdere nacht - was het weer volkomen rustig. Om 22 uur hooi gegeven: rust, om 23 uur nog even gekeken: rust, om 2 uur op de monitor gekeken: rust, om 4.30 uur weer gekeken: WAT LIGT DAAR NOU VOOR ZWARTE BULT: ja het is een veulen!!! Snel uit bed en naar de stal waar het kleine geval net gaat staan, nog helemaal nat, af en toe een lik van moeder en gelijk al op zoek naar de uier. Moeder staat er helemaal rustig bij, niet transpirerend, niet moe, nageboorte keurig afgekomen, hooguit een krampje van een nawee. Dus weer de bevalling gemist, maar dat lijkt de keuze van Olina te zijn: laat mij maar, ik regel dit zelf, heb vertrouwen in mijn natuurlijke kracht. En wij hebben het geluk dat we weer genieten van rustige nachten, maar vooral van dit mooie hengstveulen dat Bliδfari fra Lukkustöδum heet.
2 Reacties
Johan
5/5/2014 06:21:34 am
Gefeliciteerd met de aanwinst!! H. Gr. Jihan
Antwoord
George
5/5/2014 06:40:03 am
De blog was er sneller dan Bliofari... Mooi!!!
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |