3/17/2013 0 Reacties Het schiet niet opTsja, half maart en maar wachten op de lente. Na de korte oprisping van vorige week, is het deze week weer volop winters, vorst, sneeuw, mooie plaatjes, maar we hebben het wel gezien. Hoe leuk zou het zijn om het te hebben over speenkruid dat de grond uit brult, wilgenkatjes die hun fluwelen jasje tonen en sleedoorns die heel voorzichtig hun eerste witte waas krijgen. Niks van dat alles, maar wel weer bijzondere dierensporen in de sneeuw. Op de motorkap van de auto staat weer een afdruk, moet van bovenaf geland zijn, dus met een sliding. Het is niet een van de katten, want er zijn 5 nagels zichtbaar. Toen het eind januari flink vroor en sneeuwde, waren dat soort sporen ook te zien bij de oude maisplanten in
de moestuin. En dan kom je bij het opruimen van oud hout zo'n in de grond gestoken maiskolf tegen. Het lijkt bijna op een spechtensmidse, stevig neergeplant om dan op een makkelijke manier de maiskorrels er uit te peuteren. Wie maakt het zich hier zo gemakkelijk? We gaan er maar vanuit dat het de laatste stuiptrekkingen van deze winter zijn, de zaaddozen van de klaprozen zijn inmiddels vrijwel doorzichtig. Als ze dan in de wind wiegen, krijg je qua foto een bijzonder plaatje (klik op de foto's voor een groter formaat). klikken om te bewerken.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |