1/29/2017 0 Reacties ImpressieZoals ik in de vorige blog al schreef, waren de wintergasten uit het oosten aangekomen en inderdaad ze hebben winter meegenomen. Twee weken met vooral ´s nachts behoorlijke vorst, die de ochtendwereld zilverwit kleurde. De schaapjes in het weiland naast ons perceel gingen bijna helemaal op in het witbevroren gras.
De zonsopgangen vanaf de horizon de lichte wolken die er soms waren, paarsblauw kleuren. Ondertussen doorliep de ruimte tussen de wolken een scala aan kopertinten. Een prachtig kleurenspel met al die kleurschakeringen. En alsof dat nog niet genoeg was, stond de hemel op verschillende avonden in vuur en vlam. De lucht boven Surhuisterveen was op één van de avonden werkelijk diep oranje gekleurd. Voor de paarden betekenden deze dagen extra hooi en kuil, goed eten, zodat ze lekker warm blijven. Na wat ingenieuze aanpassingen, door de klusser in hart en nieren, is de automatische drinkbak niet bevroren en goed blijven stromen. Dat scheelt een aardig gesleep met emmers water. De kipjes mochten weer naar buiten, scharrelden gelijk richting het hooi en legden zich op een gegeven moment lekker in de zon tegen de voerbak van de paarden aan. Inmiddels is de kou verdwenen en omdat er nauwelijks sneeuw was gevallen hebben we vrijwel geen dooitroep. Gelukkig maar, de afwatering in de sloten was al niet te best de afgelopen weken. Een paar keer (noord)westerstorm in combinatie met springtij schopt het spuien bij Lauwersoog meestal door de war. Gevolg, hier aan de oorsprong van de Lauwers, lopen de afwatersloten, die allemaal richting Lauwersmeer gaan, vol en duurt het 10 tot 14 dagen voor het waterpeil weer normaal wordt. Op de sloten zat vandaag nog her en der een dun vliesje ijs. De weilanden waren wat geelgroen geworden van de vorst. Een mooi contrast met de oude rietpluimen en de blauwgrijze wolkenlucht waar af en toe wat zon door heen kwam. Ook zonder vorst is het mooi hier in De Kale Polder.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |