7/6/2017 0 Reacties Maak buiten uw thuisMaak buiten je thuis! Een veelgehoorde kreet op de radio die ik meestal langskomt als ik in de auto zit. Het moment waarop ik er naar verlang om buiten te zijn. Je hoort mij verder niet klagen, de mogelijkheid om buiten te zijn en me daar thuis te voelen heb ik natuurlijk ruimschoots. Zeker met de lange zomeravonden en het heerlijke weer. Na de lange droogte heeft de tuin en het weiland nu gelukkig genoeg water gekregen om volop verder te bloeien en te groeien. Het zijtuintje is een vlinder- en hommelparadijs. Het zoemt en fladdert, vooral bij zonnig weer. De lichtval is dan ook prachtig en benadrukt bijvoorbeeld de pracht van de theeroos. Wat een taaie is dat, twee keer mee verhuisd en al 25 jaar in ons bezit. Elk jaar weer bloeit ie vol overgave. Het witroze doet het zo mooi bij het geel van de Phlomis, de hommellokker.
Ondertussen heeft zich aan de voorkant van het huis spontaan een raamtuintje gevormd. De Verbena bonariensis wilde dit jaar niet in de bakken blijven, maar heeft zich genesteld tussen de stenen voor de ramen. Ook al een echte vlindertrekker, vanachter de laptop kijk ik zo op de gehakkelde aurelia, bonte zandoogjes en natuurlijk witjes. Geen nette aangeveegde bestrating hier, veel te leuk om dit niet te laten groeien en bloeien. Naast de Verbena heeft ook het Slaapmutsje zich hier gevestigd. Ik probeer het al jaren in borders te zaaien waar het nooit lukt, waarschijnlijk pikken de kippen de zaadjes eruit. Maar tussen de stenen, altijd raak. Ondertussen bloeien nu al een paar weken de één dagslelies, ze staan er in prachtige kleuren variërend van bruin oranje, zalmroze tot zachtgeel. Het heeft een jaar of twee geduurd voor ze echt goed aansloegen, maar nu doen ze het geweldig. Tuinieren vraagt geduld. Vaak is in het het eerste en tweede jaar de bloei van een plant wat aarzelend, bij rozen neemt het soms nog wat meer tijd in beslag. Maar dan krijg je ook wat, zoals de witte ramblerroos aan het hek die na 5 jaar echt uitbundig bloeit, zo heerlijk dat het een geurende soort is die ook nog doorbloeit. Tussen de bomen naar de weide aan de zijkant heeft zich een tijdlang een Buizerdfamilie opgehouden. Er had een paar genesteld en die hadden duidelijk jongen gekregen. Veel gekrijs, vooral als de kraaien weer met hun aanvallen begonnen. Of de meeuwen die met zijn tweeën de buizerd in bedwang hielden en nauwelijks kans gaven om naar het nest terug te vliegen. Op een gegeven moment was het zelfs moeilijk daar nog in de wei te komen: boze buizerd, cirkelend en krijsend boven mijn hoofd. En in dit buitengebeuren liggen de poezen overal in het hooi, de wei of de tuin. Rollen in het zand, krijgertje spelen in het hoge gras of gewoon zitten zonnen met de schaduw van een boterbloem op je snoet. Maak buiten je thuis, dat is hier wel gelukt.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |