9/6/2015 0 Reacties NattigheidNat, heel erg nat. Ongelooflijke hoeveelheden regen zijn er de afgelopen week gevallen. Alles sopt, vooral de weilanden. Het is al weer een paar jaar geleden dat we in deze tijd de paarden maar even tijdelijk op de paddock hebben gezet om de weilanden niet volledig stuk te laten lopen en ook hun enigszins droge voeten te geven. Het grappige is wel dat overal waar je loopt kleine padjes en kikkertjes wegspringen, die voelen zich wel thuis in deze nattigheid. De sloten rondom ons perceel staan hoog, net als ons petgat. Hopelijk kunnen ze snel afvoeren naar Lauwersoog. De grond neemt het niet op. Dat doet de knipklei normaal al niet, nu helemaal niet.
Vandaag even een poging gedaan om een stuk van het Pettenpad door de Doezumermieden (een deel van onze 'achtertuin) te lopen. Het is één van de laarzenpaden en deed vandaag echt zijn naam eer aan. Na twee 'bruggetjes' die bij de eerste stap in het water verdwenen en dus zonder laarzen, hielden we het voor gezien. Om vervolgens het Blote Voetenpad te proberen, weer met schoenen. Ook daar nat, heel nat, na één bruggetje konden we niet verder met de schoenen aan en zonder, dat was echt te koud. Het was er wel weer prachtig. Nu geen recreërende gezinnen, alleen de zwanen die rustig en koninklijk door de spontaan ontstane vijver gleden op zoek naar lekkere hapjes. De geitjes bij de parkeerplaats hadden het ook wel gehad met de regen, lekker verstopt in de buis. Het is prachtig om te zien hoe de parkeerplaats op zo'n manier is aangelegd dat die nauwelijks opvalt in het landschap. Met hagen die bestaan uit veldesdoorn, meidoorn en mispelstruiken zie je nu al dat het heel gevarieerd is en dat over 1-2 jaar dat een natuurelement wordt. Nu staat de prachtige rand met wilde bloemen nog steeds volop in bloei, prachtig die sterkte kleuren, inspiratie om volgend jaar ook eens royaal aan de slag te gaan met wildebloemenzaad.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |