11/15/2015 0 Reacties Novemberlente??De afgelopen dagen was het erg zacht. Eigenlijk te zacht voor te tijd van het jaar. Verwarrend om op een mooie dondermiddag in november zo te genieten van de zon. Door de stand van de zon kleurt alles prachtig, weinig blad meer aan de boom, riet roodbruin en het water weerspiegelt de mooie blauwe lucht. De witte zwanen die sinds een week of twee onze poel tot hun domein hebben verkozen maken zo'n plaatje dan af.
Niet alleen ik vond het verwarrend, aan het eind van de middag zag ik vanuit de woonkamer beweging bij het vogelhuisje. Volgens de omschrijving is dit voor een winterkoninkje. Ik weet niet hoe ze dat soort zaken regelen in de vogelwereld, dat zo'n winterkoninkje dan ook weet wanneer dat het voor hem/haar is. De mees die er nu in lijkt te trekken is in ieder geval ruimdenkend. Seizoen en soort woning maakt niet uit, als het maar comfortabel is. Vrijdag kwam in heel korte tijd een eind aan de mooie periode. 's Middags rond drieën kon ik nog heerlijk op het pad in de zon rijden op Hrafnhetta, om vier uur bij het boodschappen doen regende alles doornat, was er een harde wind en hagelstenen. Inmiddels is het water de afgelopen twee dagen weer met bakken uit de hemel gevallen. De hele zondag hebben we in een grijze sluier gezeten. Gelukkig lukt het om de paarden met de voeten droog te laten staan en ook het voer geven we nu in bakken die onder de overkapping staan. Dat scheelt een hele hoop in natgeregende onbruikbare resten kuil. Het was een hectische ontmoeting vorige week tussen Kylja en de bestaande kudde (Hrannar en Hrafnhetta). Hoe klein zo kudde ook is, er hoort duidelijk te zijn wie welke plek heeft. Er was veel geren, rare sprongen, gebijt en gegil nodig om de rangorde in deze kleine kudde opnieuw te bepalen. Na haar uitstapje bij de kleine merries in Uffelte heeft Kylja duidelijk besloten nu niet meer onderaan te staan. Inmiddels is de rust weer gekeerd en lijkt er een soort gelijkwaardigheid te ontstaan tussen de paarden zodat het trio weer gezellig samen kan eten.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |