9/22/2015 0 Reacties Op de fyts nei HarkemaVanavond een mooie droge avond na een regenachtige dag. Gelukkig minder nat dan we de afgelopen weken hebben gehad. En fijn als je 's avonds thuiskomt en niet nat wordt tussen auto en huis. Een mooie avond dus om nog even een rondje te fietsen. Lekker over de kleine wegen en fietspaden. Gisteren ook al gedaan, toen een rondje Suderheawei, langs de Ald Feart en weer richting Surhuizum via de Rysloane. Eerste een wat kaler landschap met vooral weiland en wat boerderijen en oude gebouwtjes. Daarna langs prachtig verkavelde stukken weiland (kamerstructuren) waar de oude boomwallenstructuur nog zo goed zichtbaar is. Onder de bomen is het al snel echt donker. Aan de Rysloane (ter hoogte van nummer 5) ligt ook een oude pingo, een zogeheten geologisch monument. Dit is ooit uit een ophogende ijslens is ontstaan. Maar goed, vandaag dus het woeste plan opgevat om richting Harkema te fietsen. Dat kan prima via de Suderheawei in westelijke richting, dwars door het dorp Surhuizum richting het Langpaad. Op de fiets zie je goed wat voor voornaam dorp Surhuizum moet zijn geweest, veel grote boerderijen en wat notabelenwoningen met soms nog echt mooie boerderijtuinen waarin nu hortensia's en dahlia's veel kleur geven. Vlak voor het mooie oude kerkje uit de 17e eeuw en langs het verenigingsgebouw in Amsterdamse stijl in westelijke richting het Langpaad, een heerlijk fietspad tussen de weilanden, langs mooie boomwallen. Dit pad loopt van Surhuizum naar Harkema en daar merkte ik dat de dagen nu wel heel snel korter worden. In no time werd de hemel paars door de ondergaande zon en kwam in de weilanden de mist op, de witte wieven. Daarom maar de keuze gemaakt om niet naar Harkema door te fietsen en via het Pjûsterpad en de Hurde Eker richting de Kaleweg te gaan. Omdat de Fryske Dyk door de regen helemaal vermodderd is maar via de Jilt Dijksreed en de Peebos terug. Zo werd het een mooi cardiorondje dat het hoofd ook goed leegmaakte. Zeker omdat de Jilt Dijksreed als kers op de taart nog een prachtige avondlucht gaf. In de laatste anderhalve kilometer over de Peebos werd het heel snel donker en kwam de halve maan te voorschijn, voldoende om soepel langs de plassen te kunnen laveren.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |