4/13/2018 0 Reacties PortrettenPortretten, dat zijn het die dieren van ons. Hod, kat, paard: allemaal met een eigen look en eigen karakter. Natuurlijk hebben ze ieder hun plekje hier op de website, maar af en toe is het zo leuk om ze er eens goed uit te lichten. Dus in volgorde van de foto's: Het start met Bowie, de Schotse Collie van bijna 11 jaa roud. Her en der begint hij wat te grijzen, z'n oogjes worden wat kleiner. Maar nog altijd is hij heel druk met het bewaken van het erf, hij ligt het liefst buiten, zelfs bij regen en kou. Voor de zomer heeft hij zijn eigen plek in de schaduw gecreëerd, naast het huis in een steeds dieper wordende kuil. Met af en toe een echt Lassiemomentje (vooral bij naderend onweer) is en blijft hij een geweldige vriend voor ons. Dan Jurre, teckel der teckels, hij is altijd uit op gezelligheid en een knuffel. Parmantig wanndelend aan de lijn, los is nog steeds een te grote uitdaging voor zijn jachtinstinct. Gelukkig is er op het erf voldoende gelegenheid voor hem om los rond te scharrelen, te snuffelen bij de paarden en zijn botjes te verstoppen en weer op te zoeken. Meest favoriete activiteit is mee boodschappen doen.... Verder Igor, onze oude rooie, 15 jaar alweer maar still going strong. Beetje knorrepotjes koppie, maar tegenwoordig zit hij elke avond bij me op de bank om te snorren, kopjes te geven (bij voorkeur tegen de muis van de laptop) en wat te klauwen en te bijten. Inmiddels dikke vrienden met Jurre, zolang die maar niet te enthousiast is . Sinds anderhalf jaar heeft Igor gezelschap van de poezenzusjes Spruit en Toulouse. Beiden op eigen wijze mooi gevlekt, niet te groot en niet te dik. Echt uit hetzelfde nest, toch verschillend. Spruit met de mooie amberkleurige ogen, die altijd een beetje verbaasd de wereld in kijken. Inmiddels is ze een meester in het klimmen in bomen. Toulose, in de wandelgang Toullie, is ons elegante jagertje. Met haar groene ogen kijkt ze onbevangen de wereld in, gaat op pad in de tuin en de omliggende weilanden. Regelmatig brengt ze een muisje mee naar huis. En ook de paarden, drie staan er nu aan huis: alledrie IJslanders, maar wat een verschil en eigenheid. In uiterlijk, hoewel twee keer zwart wel op elkaar lijkt. Maar zeker ook in karakter, variërend van superlief via wat norser naar bitchy. Hetja, de voskleurige, is de goedmoedige, vriendelijke die in de groep onderaan staat. Nanna is onze kleine hittepetit, Odanks een chronische blessure, altijd met haar neus vooraan, regelt dat ze vooraan bij de voerbak staat, vol energie en heel open. En dan Olinda, grande dame, al wat op leeftijd (hoewel IJslanders echt oud kunnen worden) stammerrie, op zich zelf, soms als streng ervaren, maar intens trouw en hopelijk binnenkort moeder van een nieuwe telg in de paardenfamilie.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |