8/5/2018 0 Reacties Van grijsgroen naar rozeroodAfgelopen vrijdag, alweer een prachtige zomeravond. Helder, zonnig, lekkere temperatuur, mooi moment voor de zomerexcursie naar Paesens Moddergat. Noordwaarts, niet de afslag in oostelijke richting naar Lauwersoog maar rechtdoor richting de waddendijk. Door de kleine tweelingdorpjes, veel mensen buiten voor hun huis, mooie kleine huisjes, soms wat grotere boerderijen. Ieder dorp zijn kerkje, op een paar honderd meter van elkaar. De dijk op in Moddergat, Schiermonnikoog en Ameland liggen bijna voor het grijpen lijkt het. Zoals gewoonlijk maken we eerst een wandeling door het buitendijkse gebied, de honden aan de lijn. Langs de schaapjes en de palen in het water, de planten (zeekraal??) lichten groen op. Het is laag water, dus veel vogels die voedsel aan het zoeken zijn op het wad, de bodem is grijs en slikkerig. Terwijl we op de strekdam langs de Paezemerlannen lopen zakt de zon in de wolken en geeft prachtige reflecties op het water en de keien die er liggen. Een surrealistisch landschap dat langzaam verdwijnt als de zon helemaal in de wolken verdwijnt. Het is vrijwel windstil zodat de palen prachtig spiegelen in het water, de wolkenrand - waar nog de laatste zon boven - uitkomt er boven. Even later is de zon alleen nog te zien door het aanschijnen van de schapenwolkjes die wat hoger in de lucht hangen.
Als we teruglopen naar de hoge dijk verschijnen onder wolkenrand steeds meer kleuren, paarsig, zachtroze, violet. Langzaam worden streepjes zon weer zichtbaar, eerst als gele band, dan steeds meer als een bolvorm die langzaam uit de wolkenband zakt. Het is stil op het geluid van wat vogels na. Dan komt de zon, geelrood, onder de wolken vandaan. Het wad kleurt mee, vanuit iedere positie op de dijk een ander perspectief en kleurenpalet. Het geel verschuift naar blauw, het rood blijft, gestreepte lagen tussen zee en lucht. Het blijft trekken, nog even kijken, wat een kleurenspel. En dan - op zoek naar de 'reisgenoten' - nog één blik achterom, een blik op hoe je kan genieten van een zonsondergang als deze, het is het geluk van een mooie zomeravond.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |