5/21/2018 2 Reacties Verborgen schattenMet het meestal erg mooie weer van de afgelopen weken is er niets zo fijn om van de lange avonden te genieten en na werk en eten de fiets te pakken en op zoek te gaan naar mooie plekjes in de omgeving. En wat een geluk als je na 10 minuten fietsen -in een zeer relaxed tempo - de pareltjes van het Westerkwartier toch ongeveer naast de deur vindt. De ene avond het Pebe´s pad bezocht. Genoemd naar Pebe die het bos heeft aangelegd waar deze streek ooit bekend om stond (er is nog steeds een houtzagerij) en waardoor we nu spreken van de Peebos. Een pad dat slingert langs wat weilanden om dan in steeds ruiger land terecht te komen. Snorrende libelles, spinnewebjes vol met pluis van ´rietsigaren´ en distels die in het avondlicht langzaam maar zeker ontbotten en hun paarse pracht laten zien. Het pad slingert zich na dit ruige stukje met af en toe was bosachtige stukken, veel Elsen, Meidoorns en Wilgen, verder door rijk begroeide weilanden. Gevarieerd en kruidenrijk weiland krijgt hier echt betekenis. Hoe anders is dit dan het felgroen van de productieweilanden vol met door enorme mesttoevoegingen opgeblazen maaigras. Zuring, zacht wiegende roze koekoeksboemen, pluisjes van de paardenbloemen en wat geel van boterbloemen geven een heel natuurlijk palet aan kleuren. Het gemaaide pad slingert zich van hekje tot hekje en gaat over in een vlonderpad dat door een broekbosje en lang een poel loopt. Langs de kant van de poel komen de eerste lisdoddes tot bloei. Nu nog fascinerend gevormde gele bloemen die prachtig afsteken tegen de grijsblauwe zwaardvormige bladeren. Volgend jaar verspreiden zij de pluisjes nadat ze zich ontpopt hebben als rietsigaar.
De tweede avond in de ´achtertuin´ even een stukje gelopen op het Blote voetenpad. Alle hectiek van de recreërende bezoekers is verdwenen. Stilte, slingerende paadjes langs weilanden en prachtig avondlicht. Het licht werpt zijn schaduwen, vooruit, het fluitekruid licht op tusen de donkere bomen. Langs het pad staan in een weiland wat prachtige naturelkleurige koeien. Moeders met kalfjes, donkere ogen en lange wimpers, soms brutaal, soms verlegen en als het moet op zoek naar de speen voor melk. De avonden zijn vaak vrijwel windstil, zodat bomen bij het water prachtig kunnen weerspiegelen in het avondlicht terwijl de kleuren variëren van het wit van de bloeiende Meidoorn (met kruidige geur) tot het bijna donkergroen van de zwarte Els: verstild en sereen. Het is om de hoek, maar ook ik kende deze verborgen schatten nog niet. De plek natuurlijk wel, de pracht in deze tijd van het jaar heb ik nu, na zeven jaar, ontdekt.
2 Reacties
Ine Gorissen
1/16/2019 01:17:08 pm
Heel mooi geschreven en toegevoegde foto's goed in beeld gezet
Antwoord
Lieke
1/19/2019 12:19:54 pm
Dank je wel!
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |