2/25/2016 0 Reacties WisselvalligHet weer de laatste weken laat zich vooral typeren door de term wisselvallig. Vandaag hadden we daar weer een mooi staaltje van. De morgen begon met een mooie sneeuwlaag, maar wel donkergrijze wolken in de verte. Een uurtje later was de hele hemel loodgrijs en viel er sneeuw, eerst in de vorm van een soort van sneeuwregen maar even later ook echt dikke vlokken. Een uurtje later was de hemel weer blauw en met witgele kleurnuances door de zon die prachtig tussen de kale boomtakken door scheen en de sneeuw op lichtte. Later op de dag ging de temperatuur weer boven nul en werd de omgeving langzaam maar zeker weer groen. In de putten hoorde je het smeltwater wegstromen. Afgelopen weekend was het natuurlijk een droeve boel met de enorme hoeveelheden regen die vallen. Het land is daardoor nog steeds intens nat. Zo nat hebben we het hier eigenlijk nog niet eerder meegemaakt. De temperatuur lag toen wel hoog, met als gevolg dat fluitenkruid en brandnetels nog steeds uitlopen, vlierbomen uitbotten en de eerste sleedoornbloesems al tevoorschijn komen. Ook veel dieren hebben al wat voorjaar in de kop. Het fazantenmannetje zit regelmatig op een hek te pronken, terwijl zijn vrouw tussen de appels scharrelt. De reeën zijn veel in beweging, elke dag komt er een groepje van vier langs. Ik zie ze vaak al vanaf de weilanden bij de Kaleweg deze kant opkomen, een koppie dat opeens omhoog kijkt of een wit kontje tussen de rietstengels tot ze zo dicht bijkomen dat vrijwel elk detail zichtbaar wordt. En maandag zag ik een kraai boven in een boom verwoed aan takken rukken om even later weg te vliegen met een dikke tak in de snavel, eerste poging tot nestbouw?
Twee weken terug was het weer mistig, alles grijs met mysterieuze accenten zoals de zwanen. Met mist wordt de wereld vanzelf klein en vallen dingen op die je anders niet ziet. Zo zag ik opeens op ooghoogte een groot, mooi rond vogelnest in een meidoornstruik. Vrijwel elke dag kom ik er langs, nooit eerder gezien. Net als de enorme massa van elfenbankjes op een omgevallen stronk. Zo verbetert zelfs mist het zicht.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |