11/26/2016 0 Reacties ZilverdradenAlweer een winterse ochtend in november en wat een prachtige op deze zaterdag. Op de een of andere manier heb ik alle prachtige kleurrijke zonsondergangen van de afgelopen week gemist, die heb ik alleen maar op plaatjes gezien. Daarom maar vandaag de focus maar gelegd op het zilverwit van deze ochtend.
Na een koude nacht met vorst zijn alle spinnenwebben en draden omgeven door een dun suikerlaagje. Sommige draden zitten in een web geweven tussen de stijlen van de toegangspoort, andere hebben zich met een fijn kantwerkje genesteld in de uitgebloeide bloemschermen van het fluitenkruid. Uit dat kantwerkje loopt een draad omlaag. Hierlangs moet de spin afgedaald zijn. Bij de ochtendwandeling met de honden komen we de draden op allerlei plekken tegen, soms slingerend boven uit een boom (en te dun om op de foto vast te leggen) en soms met bungelende boogjes verweven tussen de takken en oude elsenpropjes. Stuk voor stuk kunstwerkjes om naar te kijken. Het riet langs de Fryske Dyk is geel gekleurd, de bruinige pluimen zijn vandaag bedekt met een dun laagje ijskristallen dat een poederachtig effect geeft, ook hier tussendoor weer de kleine fijne draadjes. De takken van een van de elzen aan de rand van ons perceel zijn ook helemaal met elkaar verweven door witte draden. Ze gaan van tak naar tak en pakken de hele boom in. Af en toe zit er nog een geelgroen blaadje er tussen dat mooi afsteekt. De bomen op de achtergrond, richting het Blote Voetenpad, lichten door de combinatie van groen en wit stemmig grijs op. Op het terras staat nog wat zomerspul, zoals de wespenvangers. Het is zo mooi om te zien hoe zo'n simpel glazen flesje helemaal opgaat in de omgeving. Het groene glas wordt door het gras op de achtergond nog groener, de zon licht de bovenkant op die zo geler wordt. Op het glas kleine bevroren vochtdruppels net als op het gras erachter. En aan de hals, natuurlijk weer een paar ragfijne witte draadjes.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |