11/27/2015 0 Reacties Zo grijs en toch zo fijn...Deze novemberdag was er een zonder kleur. Ok, vanochtend nog even wat ochtendkleur - rood, paars, blauwig, de naweeën van de zonnige dag gister. Daarna trok de hemel dicht om ook niet meer open te gaan vandaag. Inmiddels is de dikke wolkendeken aan het miezeren.
Toch betekent grijs niet zonder leven of intens saai. Het was grotendeels droog vandaag, dat was al een winstpunt. Het was rustig, de wind waaide wat door het riet, de lucht was fris. Als je dan rustig langs de weilanden kan stappen, kijkend naar de verschillende vage kleuren en de spiegeling van het water, luisterend naar het knisperend riet en de frisse wind op je gezicht, dan is dat eigenlijk best intens voor een vrijdagmiddag. Het brengt me dichter bij de natuur. Ondertussen is de tuin qua kleur natuurlijk wel op een aardig dieptepunt. En soms kom ik dan toch nog een klein juweeltje tegen dat zo mooi het vergankelijke karakter van dit seizoen laat zien. De hortensiabloemen hebben wat betreft gevoel voor drama. Ze zijn hun kleur aan het verliezen. Het mooie intense blauw begint te vervagen en verdwijnt in een vage naturelkleur. Bij goed kijken blijkt die te bestaan uit een mix van roze, geel, groen en wat roodachtige spikkels. Wonderlijk hoe dat samen gaat. Op die manier wordt zo'n half vergane bloem een verfijnd kunstwerk dat voor mij de grijze dag een verfijnd tintje geeft.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuthorIn september 2012 ben ik (Lieke) gestart met de Natuurgidsencursus. Een van de opdrachten is het 'adoptieterrein'. Als terrein heb ik ons erf en de directe omgeving gekozen. Wekelijks volg ik wat er op het terrein tijdens de seizoenen verandert, welke dieren er zijn en hoe de beplanting zich ontwikkelt. Wat ik zoal tegenkom, lees je hier. De cursus heb ik - met succes - afgerond, de blog blijft. Archives
December 2017
Categories |